Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 1538/16

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 2018

Firma nie zapłaci podatku od dochodu ze sprzedaży domków letniskowych wykorzystywanych do działalności socjalnej, nawet jeśli przez lata nie były one udostępniane pracownikom.

Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. II FSK 197/12

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 2013

1. Ani przepisy podatkowe ani przepisy ustawy o ZFŚS nie ograniczają górnej granicy wysokości odpisów, jakich mogą dokonywać podatnicy na ten fundusz. Ograniczenie dotyczy jedynie wysokości odpisu, jaki może być uznany za koszt uzyskania przychodu do celów podatkowych. Dlatego też fakt wcześniejszego przekazywania odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w wysokości wyższej niż dozwolone zaliczenie

Wyrok NSA z dnia 2 marca 2012 r., sygn. II FSK 1511/10

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 2012

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadą jest, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika. Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jedynie wyjątkowo i na warunkach wskazanych w tym przepisie. Ponieważ wyjątek nie może być

Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. II FSK 659/07

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 2008

Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2005 r., sygn. FSK 1811/04

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 2005

Jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, wpłacone w myśl ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ na wyodrębniony rachunek funduszu, zostały następnie z niego wycofane i faktycznie wydatkowane na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej, brak jest podstaw, by takie odpisy mogły

Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2001 r., sygn. I SA/Lu 657/00

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 2001

Bezzwrotna pomoc na cele mieszkaniowe, jako mieszcząca się w działalności socjalnej, o której mowa w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. 1996 nr 70 poz. 335/, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2001 r., sygn. III SA 1261/00

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 2001

Odliczenie lub zwrot podatku naliczonego jest możliwy jeżeli poniesiony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ usługi świadczone przez pracodawcę na działalność między innymi sportowo-rekreacyjną stanowią działalność socjalną, a więc stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 45

Wyrok NSA z dnia 13 października 2000 r., sygn. III SA 3415/99

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 2000

Wręczenie pracownikom bonów towarowych jest czynnością obojętną z punktu widzenia ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. art. 2/. Bon nie jest bowiem towarem, o którym mowa w art. 4 pkt 1 tej ustawy. Sprzedaż, z którą wiąże się powstanie obowiązku podatkowego, ma miejsce dopiero z chwilą wydania towaru w zamian za bon, pełniący

Wyrok NSA z dnia 18 września 1998 r., sygn. I SA/Gd 1923/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1998

1. Jest zasadą, że pierwotnym czynnikiem pozwalającym uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu jest przychód, a zatem podatnik musi osiągnąć przychód by mógł przy obliczaniu podstawy opodatkowania uwzględnić wydatek czy wydatki jakie poniósł w celu osiągnięcia tego przychodu. 2. Wydatki poniesione na wyprodukowanie wyrobu winny być, co do zasady, uznane za koszty uzyskania przychodu. Za takie koszty

Uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 20 kwietnia 1998 r., sygn. FPS 4/98

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1998

W 1994 r. warunkiem uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych /art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie było przekazanie środków pieniężnych stanowiących równowartość tych odpisów na odrębny rachunek bankowy, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 4 marca 1994 r.

Wyrok NSA z dnia 5 września 1997 r., sygn. I SA/Gd 500/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1997

Skoro z art. 6 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ wynika, że odpisy na fundusz obciążają koszty działalności zakładu pracy, tym samym interpretując ten zapis łącznie z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, należy dojść do wniosku, że w wypadku

Wyrok NSA z dnia 6 maja 1997 r., sygn. I SA/Gd 386/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1997

1. Z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają

Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 1997 r., sygn. I SA/Lu 882/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1997

Odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych będzie kosztem uzyskania przychodu, jeżeli odpis ten zostanie dokonany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./.

Wyrok NSA z dnia 28 października 1996 r., sygn. SA/Ka 1835/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

1. Nie można uznać, iż w punkcie 9 art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ ustawodawca wprowadził koniunktywne pojęcie odpisu i wpłaty. 2. Przepis art. 12 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ niewątpliwie wprowadził obowiązek gromadzenia środków funduszu na odrębnym

Wyrok NSA z dnia 22 listopada 1993 r., sygn. III SA 750/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Do spółdzielni pracy, które dokonały odpisów na fundusz socjalno-bytowy na zasadach określonych art. 275 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ nie mają zastosowania, przy ustalaniu kwoty przekroczenia, o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1/, zasady ustalania odpisów na

Wyrok NSA z dnia 6 listopada 1991 r., sygn. III SA 905/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

1. Konstrukcja in fraudem legis nie może być w ogóle stosowana w prawie finansowym. 2. Do wypłat z funduszu socjalnego nie stosuje się art. 2 ust. 1, ani art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 27 grudnia 1989 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń w 1990 r. /Dz.U. nr 74 poz. 438 ze zm./.

Wyrok NSA z dnia 29 października 1991 r., sygn. III SA 1089/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

1. Przy ocenie ważności odpisu z zysku na fundusz socjalny, dokonanego przez przedsiębiorstwo państwowe, przepisy art. 58 par. 1 i art. 83 par. 1 Kc, podobnie jak art. 5 Kc, nie mają zastosowania. 2. Do wypłat z funduszu socjalnego nie stosuje się ani art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 27 grudnia 1989 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń w 1990 r. /Dz.U. nr 74 poz. 483/, dotyczącego obowiązku uiszczenia

Wyrok NSA z dnia 29 października 1991 r., sygn. SA/Ka 682/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Z przepisów ustawy z dnia 24 października 1986 r. o zakładowych funduszach socjalnym i mieszkaniowym /t.j. Dz.U. 1990 nr 58 poz. 343/ nie wynika zakaz udzielania zapomóg wszystkim członkom załogi lub ich większości w jednostkowej lub zbliżonej wysokości. Nie przewiduje ona również sankcji za niezgodne z jej celem dysponowanie funduszem socjalnym i dlatego niedopuszczalne jest w drodze rozszerzającej