Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2001 r., sygn. I SA/Lu 657/00

Bezzwrotna pomoc na cele mieszkaniowe, jako mieszcząca się w działalności socjalnej, o której mowa w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. 1996 nr 70 poz. 335/, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w L., na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, po rozpatrzeniu odwołania "M." Sp. z o.o. w L. od decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej w UKS w L. określającej podatek dochodowy od osób prawnych za 1998 r. w kwocie 22.582 zł, zaległość w tym podatku w kwocie 6.531,50 zł oraz odsetki od tej zaległości w kwocie 2.876,40 zł utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu swojej decyzji Izba Skarbowa podała, że w efekcie postępowania kontrolnego przeprowadzonego przez Inspektora UKS stwierdzono, że Spółka z o.o. "M." za rok podatkowy 1998 zawyżyła koszty uzyskania przychodów, bowiem ujęła w nie wydatki nie stanowiące takich kosztów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustalono też zaniżenie przychodów o kwotę 2.064,19 zł. Ustalenia te były podstawą wydania decyzji przez Inspektora Kontroli Skarbowej.

W odwołaniu od decyzji organu I instancji Spółka podnosiła, iż kwota 2.695,06 zł stanowiła wydatki poniesione na cele socjalne pracowników Spółki, kwestionowała ustalenia w zakresie zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę 1.260,35 zł z tytułu eksploatacji telefonu należącego do osoby fizycznej. Wskazywała na błędną interpretację art. 16 ust. 1 pkt 45 powołanej ustawy i zarzucała w związku z tym naruszenie art. 121 Ordynacji podatkowej. Podnosiła błędne oparcie się o ustawę o rachunkowości, a nie o przepisy podatkowe, jeśli chodzi o skutki uszkodzenia agregatu i naprawy agregatu.