Wyrok NSA z dnia 13 października 2000 r., sygn. III SA 3415/99

Wręczenie pracownikom bonów towarowych jest czynnością obojętną z punktu widzenia ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ /art. 2/. Bon nie jest bowiem towarem, o którym mowa w art. 4 pkt 1 tej ustawy. Sprzedaż, z którą wiąże się powstanie obowiązku podatkowego, ma miejsce dopiero z chwilą wydania towaru w zamian za bon, pełniący w tym przypadku funkcję środka płatniczego. Finansowanie usług i świadczeń, o których mowa w par. 73 pkt 1 lit. "m" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./, z funduszy specjalnych musi mieć charakter bezpośredni, a nie pośredni. Cytowany przepis, jak każdy dotyczący sytuacji wyjątkowej /odstępstwa od opodatkowania/, musi być interpretowany ściśle.