Wyrok NSA z dnia 5 września 1997 r., sygn. I SA/Gd 500/96

Skoro z art. 6 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ wynika, że odpisy na fundusz obciążają koszty działalności zakładu pracy, tym samym interpretując ten zapis łącznie z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, należy dojść do wniosku, że w wypadku zakładowego funduszu świadczeń socjalnych sam odpis jest podstawą uznania za koszt uzyskania przychodu.

uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.

UZASADNIENIE

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Spór pomiędzy podatnikiem a organami podatkowymi sprowadza się w niniejszej sprawie do wykładni art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ nie są bowiem kwestionowane ustalenia faktyczne, dokonane przez organ kontroli skarbowej, a następnie - organy podatkowe. Powołany przepis stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju funduszu tworzone przez podatnika, chyba że obowiązek lub możliwość tworzenia przez podatnika takich funduszy i ich wysokość albo dokonywanie na nie wpłat w ciężar kosztów określają odrębne ustawy. Problem interpretacyjny powyższego przepisu polega na wyjaśnieniu, czy łącznik "i" użyty przy wymienieniu odpisów i wpłat oznacza koniunkcję tych dwóch pojęć /jak przyjmują organy podatkowe/, czy też należy pojęcia te interpretować jako dwie równorzędne podstawy, jak wywodzi strona skarżąca.