Uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 20 kwietnia 1998 r., sygn. FPS 4/98

W 1994 r. warunkiem uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych /art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie było przekazanie środków pieniężnych stanowiących równowartość tych odpisów na odrębny rachunek bankowy, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem S. Trautsolta, prokuratora Prokuratury Apelacyjnej delegowanego do Ministerstwa Sprawiedliwości, w sprawie SA/Gd 382/96 ze skargi "M.B.P." spółki z o.o. w B. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 16 stycznia 1996 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1994 r., po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia1998 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych, przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 5 grudnia 1997 r. do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

Czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ można było w 1994 r. do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych również w sytuacji, gdy wpłaty na ten fundusz nie zostały dokonane zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. /Dz.U. nr 43 poz. 163/?

podjął następującą uchwałę:

UZASADNIENIE

Wątpliwość prawna przedstawiona do wyjaśnienia składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego powstała na tle następującego stanu faktycznego: