Organy pracy, chcąc wyciągnąć konsekwencje wobec bezrobotnego pobierającego zasiłek dla bezrobotnych na podstawie art. 25 ust. 3 lit. "b" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, a więc w sytuacji kiedy korzysta on ze statusu bezrobotnego swojego małżonka, a małżonek ten odmawia bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji
Minimalnym warunkiem, od spełnienia którego zależy otrzymanie prawa do zasiłku, jest zatrudnienie przez okres 365 dni w okresie 18 miesięcy przed zarejestrowaniem.
Artykuł 37j ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ sam przez się nie może stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu zasiłku przedemerytalnego osobie wykonującej pracę w warunkach szkodliwych tylko z tego powodu, iż organ przyznający to świadczenie uwzględnił zainteresowanemu okres pracy wykonywanej
Konieczność pouczenia o okolicznościach powodujących ustanie prawa do pobierania świadczenia stanowi warunek sine qua non uznania pobranego zasiłku za nienależne świadczenie i w konsekwencji orzeczenia obowiązku jego zwrotu. W tej mierze nie poczyniono żadnych ustaleń, a z materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy nie wynika, aby pouczenie takie miało miejsce.
Regulamin przyznawania i umarzania pożyczek ze środków Funduszu Pracy przez Rejonowy Urząd Pracy, do którego odwołano się w umowie pożyczki, przewiduje możliwość umorzenia pożyczki w części lub w całości w przypadkach uzasadnionych trudną sytuacją materialną pożyczkobiorcy, spowodowaną m.in. zdarzeniami losowymi. Nie uwzględniając faktu, że skarżąca spełniała określony w regulaminie warunek umorzenia
Dwukrotne przekroczenie przeciętnej stopy bezrobocia w kraju nie jest jedyną przesłanką uzasadniającą do przyznania uprawnień do pobierania zasiłku przez okres 18 miesięcy. Zasiłek ten przysługuje bezrobotnym zamieszkałym - w dniu nabycia prawa do zasiłku oraz w okresie jego pobierania, gdy na obszarze działania rejonowego urzędu pracy stopa bezrobocia przekracza dwukrotnie średnią krajową, oraz posiadają
Nie można w żadnym razie oczekiwać, że prawo do zasiłku przedemerytalnego w wysokości 160 procent zasiłku podstawowego będzie skonstruowane na niektórych elementach wcześniejszego i późniejszego stosunku pracy, z których każdy był rozwiązany w odmiennym trybie. Skarżąca wykorzystała uprawnienia należne jej w wyniku zwolnienia z likwidowanego zakładu pracy, a wskutek uzyskania trzydziestoletniego okresu
Pracodawca zagraniczny może ubiegać się o zezwolenie na zatrudnienie cudzoziemców na podobnych zasadach jak pracodawca krajowy. Charakter umowy, przy wykonywaniu której cudzoziemiec ma być zatrudniony w Polsce, decyduje nie o możliwości ubiegania się o przedmiotowe zezwolenie, lecz wyłącznie o tym, w jakim trybie wniosek tego pracodawcy będzie mógł być rozpatrywany. W przypadku umów określonych w par
Ustawa z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ nie przewiduje jakichkolwiek możliwości odstępstw od przewidzianych w nich zasad i nie daje organom administracji ani sądowi żadnych uprawnień do uznaniowego wydłużania maksymalnych okresów pobierania zasiłku.
Zatrudnienie cudzoziemców na terenie Polski ma mieć charakter uzupełniający. Wyrażenie zgody na zatrudnienie cudzoziemca musi przede wszystkim uwzględniać sytuację na miejscowym rynku pracy. Taki pogląd wynikający z treści uzasadnień zaskarżonych decyzji uznać trzeba za prawidłowy.
Nienależnym świadczeniem jest m.in. zasiłek wypłacony bezrobotnemu za okres, za który nabył on prawo do renty inwalidzkiej, jeżeli organ rentowy, który przyznał to świadczenie, nie dokonał jego pomniejszenia. Zwrot "nie dokonał jego pomniejszenia na zasadach określonych w art. 29" /art. 28 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - t.j. Dz.U. 1997 nr
Przepisy o zasiłkach, zawarte w ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, należą do przepisów ius cogens - bezwzględnie obowiązujących.
Wydawanie zezwoleń na zatrudnianie cudzoziemców ma mieć charakter "uzupełniający".
Osoba uznana za bezrobotną i pobierająca zasiłek dla bezrobotnych, która po dniu 1 stycznia 1997 r. podejmuje zatrudnienie i z tego tytułu uzyskuje określony dochód /wynagrodzenie/ podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w świetle art. 2 ust. 2 lit. "i" i ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128/,
Przyznając skarżącej zasiłek przedemerytalny bez uchylenia w trybie wznowienia wcześniejszej decyzji stwierdzającej utratę przez skarżącą prawa do zasiłku dla bezrobotnych, rażąco naruszono przepis art. 37j ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./. Dopiero uchylenie decyzji stwierdzającej utratę prawa do zasiłku pozwalało rozstrzygać
Praca wykonywana w prywatnym zakładzie nie może być uznana za pracę wykonywaną w szczególnych warunkach. Otwartą pozostaje kwestia zaliczenia pracy w szczególnych warunkach we wszystkich rodzajów zakładów pracy, ze względu na brak przepisu pozytywnego prawa powszechnie obowiązującego. Z tego względu organy administracji nie mogą uwzględniać przypadków wykraczających poza obowiązujące unormowania.
Gdy okres pobierania zasiłku chorobowego nie nastąpił bezpośrednio po ustaniu zatrudnienia - bezrobotnemu nie przysługuje prawo do zasiłku dla bezrobotnych.
Nie można stawiać znaku równości pomiędzy sytuacją osoby objętą dyspozycją art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "f" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ a sytuacją osoby, będącej wspólnikiem spółki z o.o., niezatrudnionej w niej, w sytuacji gdy spółka ta, chociaż nie zlikwidowana, zaprzestała działalności prowadzonej wcześniej jednoosobowo
Bezrobotnym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ jest m.in. osoba nie zatrudniona i nie wykonująca innej pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy. Stąd też usprawiedliwienia niestawiennictwa skarżącego w wyznaczonym dniu w rejonowym urzędzie
1. Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności mających istotne znaczenie w sprawie oraz nieuzasadnienie decyzji w sposób właściwy narusza podstawowe zasady postępowania administracyjnego i stanowi podstawę do uchylenia przez sąd administracyjny zaskarżonej decyzji. 2. Rejonowe urzędy pracy obowiązane są dążyć do tego, by osoby nieuprawnione do pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie pobierały go, ale także
W świetle art. 37j ust. 3 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ zasiłek przedemerytalny w wysokości 160 procent kwoty podstawowego zasiłku dla bezrobotnych jest uzależniony od zamieszkania bezrobotnego w rejonach uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym nie tylko w dniu nabycia prawa do tego zasiłku
Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a w szczególności dotyczące wznowienia postępowania, nie przewidują możliwości wznowienia postępowania z uwagi na trudną sytuację majątkową lub rodzinną strony.
Po upływie okresu pozbawienia statusu bezrobotnego prawo do zasiłku dla bezrobotnych można uzyskać tylko na normalnych zasadach; spełnienie wymogów zawartych w art. 23 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ ocenia się według stanu istniejącego w dacie przywrócenia statusu osoby bezrobotnej.
1. Działania, które polegają wyłącznie na wyjaśnianiu określonych przepisów prawa, wypowiadaniu poglądów i opinii prawnych na temat treści i znaczenia określonych norm prawnych, wyrażaniu stanowiska na temat stosowania określonych przepisów prawa, nie są aktami lub czynnościami z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
