Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 1998 r., sygn. II SA 1606/98

Konieczność pouczenia o okolicznościach powodujących ustanie prawa do pobierania świadczenia stanowi warunek sine qua non uznania pobranego zasiłku za nienależne świadczenie i w konsekwencji orzeczenia obowiązku jego zwrotu.

W tej mierze nie poczyniono żadnych ustaleń, a z materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy nie wynika, aby pouczenie takie miało miejsce.

UZASADNIENIE

Izabela P. została zarejestrowana w Rejonowym Urzędzie Pracy dnia 10 marca 1998 r. i od dnia 18 marca tegoż roku pobierała zasiłek dla bezrobotnych. Podstawę przyznania zasiłku stanowiły m.in. art. 23 ust. 1, art. 24 ust. 1 i art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./.

Przy rejestracji Izabela P. załączyła odpis umowy o rozwiązaniu z nią umowy o pracę z zachowaniem okresu miesięcznego wypowiedzenia.