Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 1998 r., sygn. II SA 1569/98

Organy pracy, chcąc wyciągnąć konsekwencje wobec bezrobotnego pobierającego zasiłek dla bezrobotnych na podstawie art. 25 ust. 3 lit. "b" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, a więc w sytuacji kiedy korzysta on ze statusu bezrobotnego swojego małżonka, a małżonek ten odmawia bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, nie mogą orzec bezpośrednio o utracie prawa do zasiłku wobec bezrobotnego, ale obowiązane są wcześniej orzec o utracie statusu osoby bezrobotnej małżonka, jeśli zachodzą przesłanki z art. 13 ust. 3 pkt 4 ustawy i dopiero wówczas rozstrzygnąć sprawę ale nie w oparciu o przepis art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wobec utraty chociażby jednej z przesłanek z art. 25 ust. 3 lit. "b" ustawy /np. statusu osoby bezrobotnej przez małżonka/ niewątpliwie zachodziłyby podstawy do orzeczenia o utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnego.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 16.09.1998 r. Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy na podstawie art. 27 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ oraz art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa po rozpatrzeniu odwołania Krystyny C. od decyzji Kierownika Rejonowego Urzędu Pracy z dnia 10 sierpnia 1998 r. orzekającej utratę prawa do zasiłku dla bezrobotnego na 90 dni z dniem 3 lipca 1998 r. z powodu odmowy przyjęcia propozycji odpowiedniej pracy przez współmałżonka - utrzymał w mocy powyższą decyzję.