Art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ nie upoważnia organy podatkowe do orzeczenia o odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością członków zarządu tej spółki na podstawie art. 298 par. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502
Powołanie się przez organy podatkowe na treść umowy spółki oraz umowy o oddaniu do odpłatnego korzystania mienia Skarbu Państwa nie stanowi dostatecznej podstawy faktycznej do stwierdzenia, że spółka jest odpowiedzialna za zaległości podatkowe zlikwidowanego w trybie art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ przedsiębiorstwa
1. Nie można prowadzić postępowania w trybie art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w sytuacji, gdy odsetki zostały już zapłacone i nie istnieje zaległość podatkowa. 2. Tryb określony w art. 31 ustawy o zobowiązaniach podatkowych nie ma zastosowania, gdy należność jest między podatnikiem i organem podatkowym sporna.
Użyty w par. 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1989 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1990 nr 1 poz. 4 ze zm./ zwrot "dzień wolny od pracy na podstawie obowiązujących przepisów" obejmuje zarówno dni wymienione w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy /Dz.U. nr 4 poz. 28 ze zm./, jak i dodatkowe dni
Zaniechanie skorzystania z trybu przewidzianego w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/ powodujące, że wynik kontroli, określający wysokość zobowiązań podatkowych, ma skutek decyzji ostatecznej /art. 28 cyt. ustawy/, wyłącza możliwość kwestionowania zasadności tych zobowiązań w postępowaniu dotyczącym należnych odsetek.
Czasowe zawieszenie działalności gospodarczej lub pozostawienie "w stanie likwidacji" podmiotu podatkowego nie oznacza ustania jego bytu prawnego i nie uzasadnia zmiany przeznaczenia gruntów i budynków jako związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
Za dzień dokonania zapłaty zobowiązania podatkowego uważa się przy zapłacie gotówką - dzień wpłacenia w kasie organu podatkowego, w banku lub placówce pocztowej albo osobie uprawnionej do pobierania podatków /par. 11 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1989 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1990 nr 1 poz. 4/.
1. Ustawa z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/ nie daje podstaw materialnoprawnych do przyznania płatnikowi statusu strony w postępowaniu w sprawie zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych. 2. Art. 410 Kc stanowi podstawę do wystąpienia na drogę sądową a nie na drogę postępowania administracyjnego.
Odpowiedzialność gminy za zaległości podatkowe zlikwidowanego przedsiębiorstwa komunalnego opiera się na art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 134 poz. 646/ w związku z art. 40 par. 2 Kodeksu cywilnego i art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 18 września 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie i pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191
1. Źródłem obowiązku podatkowego może być wyłącznie ustawa, nie może nim być zarządzenie wojewody wydane na podstawie ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. 1990 nr 51 poz. 298/, ani umowa zawarta w formie aktu notarialnego. 2. Odpowiedzialność spółki pracowniczej za zobowiązania podatkowe zlikwidowanego przedsiębiorstwa należy ocenić w świetle przepisów art
Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1990 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych i osób prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej oraz ulg, zwolnień i trybu płatności tego podatku /Dz.U. nr 27 poz. 156 ze zm./, w okresie ich obowiązywania, dotyczyły spółek prawa cywilnego.
Obowiązek świadczeń ludności na cele publiczne, wprowadzony w drodze samoopodatkowania na podstawie referendum gminnego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, ma charakter obowiązku podatkowego i wszelkie sprawy związane z wykonywaniem tych świadczeń, a także z odraczaniem, zwalnianiem, umarzaniem i zaniechaniem poboru
Zweryfikowanie bilansu nie jest równoznaczne ani z ustaleniem obowiązku podatkowego, ani z wymiarem podatku.
Konieczność pobrania dodatkowej kwoty podatku obrotowego od towarów sprowadzanych z zagranicy, wynikająca z podwyższenia przez organy celne wartości celnej i cła wymaga określenia wysokości dodatkowego zobowiązania w sposób przewidziany przez art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Niedopuszczalne jest w tej sytuacji wznowienie postępowania
Gdy organ podatkowy jest uprawniony do ustalenia podstawy opodatkowania w drodze szacunku, ciąży na nim obowiązek podjęcia wszelkich niezbędnych kroków dla ustalenia tej podstawy w sposób możliwie najbardziej zbliżony do jej rzeczywistej wysokości, a zatem nie może on przyjmować za podstawę swoich rozstrzygnięć ustaleń dowolnych czy przypadkowych.
Podstawy odpowiedzialności małżonka podatnika za zobowiązania podatkowe podatnika może być zarówno art. 41 jak i art. 45 ewentualnie z art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.
1. Księga podatkowa stanowi podstawę do rozliczeń podmiotu gospodarczego z jego finansowych zobowiązań publicznych i każdy przypadek braku rzetelności podważa zaufanie do podatnika i daje podstawę do określonych konsekwencji podatkowych, polegających na ustaleniu podstaw opodatkowania, zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r., o zobowiązaniach podatkowych w drodze szacunku. 2. Nie należy
Powołanie się ogólnie na trudną sytuację finansową nie wyczerpuje przesłanek z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.
Brak jest podstaw do oprocentowania w trybie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, nadpłaty powstałej w wyniku uchylenia decyzji w sprawie weryfikacji bilansu przedsiębiorstwa.
Brak jest podstaw do oprocentowania w trybie art. 29 ust. 2 ustawy z 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ nadpłaty powstałej w wyniku uchylenia decyzji w sprawie weryfikacji bilansu przedsiębiorstwa.
Art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ jest samoistną podstawą prawną decyzji w przedmiocie zwrotu nadpłaconego podatku także wówczas, gdy wprawdzie obliczenie i pobranie podatku nastąpiło za pośrednictwem płatnika, lecz nadpłata spowodowana została późniejszymi /powstałymi po obliczeniu i pobraniu podatku/ okolicznościami faktycznymi.
Nieterminowe dokonywanie wpisów w księdze powodują jej niezgodność ze stanem rzeczywistym, zatem w rozumieniu par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1990 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 88 poz. 516/, można ją uznać za nierzetelną. Dlatego nie można uznać jej za dowód w postępowaniu podatkowym - zgodnie z art. 169 par. 1 Kpa.
1. Z chwilą postawienia w stan likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zachowuje swoją tożsamość i osobowość prawną. 2. Przepisy o rachunkowości nie są przepisami podatkotwórczymi.
1. Prowadzenie przez prokuraturę postępowania w sprawie fałszerstwa dokumentu nie pozwala jeszcze na przyjęcie w postępowaniu podatkowym faktu fałszerstwa za udowodniony. Decydujące znaczenie ma tutaj prawomocny wyrok sądu. 2. Organ podatkowy może we własnym zakresie ustalić fakt fałszerstwa dokumentu w trybie postępowania dowodowego na zasadach przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego
