Wyrok NSA z dnia 10 września 1993 r., sygn. III SA 353/93

Gdy organ podatkowy jest uprawniony do ustalenia podstawy opodatkowania w drodze szacunku, ciąży na nim obowiązek podjęcia wszelkich niezbędnych kroków dla ustalenia tej podstawy w sposób możliwie najbardziej zbliżony do jej rzeczywistej wysokości, a zatem nie może on przyjmować za podstawę swoich rozstrzygnięć ustaleń dowolnych czy przypadkowych.

uchyla zaskarżoną decyzję w przedmiocie podatku obrotowego.

UZASADNIENIE

Prowadząca w 1991 r. działalność gospodarczą w zakresie krawiectwa konfekcyjnego M. G. była z tego tytułu opodatkowana na zasadach ogólnych tj. m.in. prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów. W trakcie kontroli, która miała miejsce w dniach 29 i 30 października 1991 r. ustalono m.in., że M. G. nie wpisała do księgi trzech rachunków na sprzedaż /nr 201-203/10/91/ z dni 25 i 28 października 1991 r. na łączną kwotę 6.680.000 zł oraz na str. 4 poz. 311 tom II księgi wpisała obrót o 600 tys. niższy niż wynikający z rachunku. Z protokółu z kontroli wynika także, że podatniczka podała, iż udział kosztu materiałów własnych w ogólnej wartości zużycia materiałów wynosi 65-60 procent zaś zysk netto 15-25 procent do obrotu /pkt 16/. W aktach sprawy znajduje się podanie M. G. z dnia 30 października 1991 r. o umożliwienie jej dokonania w księdze brakujących wpisów. W podaniu tym podano, że brak wpisów w księdze był spowodowany nawałem pracy związanym m.in. z przyuczeniem do pracy nowych pracownic. W aktach sprawy znajduje się także /k.46/ zawiadomienie Urzędu Skarbowego Ł.-W. z dnia 22 listopada 1991 r. adresowane do M. G. o pominięciu ksiąg jako dowodu za okres od 1 stycznia do 30 października 1991 r. ze względu na stwierdzone w toku kontroli nieprawidłowości - w zawiadomieniu brak jest powołania się na jakikolwiek przepis prawa czy to materialnego, czy też procesowego.