Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 lutego 2009 r., sygn. III SA/Gd 420/08
Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS stwierdzające niezdolność sędziego do wykonywania pracy na stanowisku naukowo-dydaktycznym, w powiązaniu ze stwierdzoną wcześniej trwałą niezdolnością do pełnienia obowiązków sędziegoz powodu choroby, powinno być równoznaczne z orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy.
Występowanie choroby zawodowej nie może być samoistnie utożsamiane z niezdolnością do pracy.
W grudniu 2007 r. zatrudniliśmy pracownika na pełny etat i z minimalnym wynagrodzeniem. Była to jego pierwsza praca. Pracownik zachorował 29 października 2008 r. Za 33 dni w 2008 r. otrzymał wynagrodzenie chorobowe wyliczone od podstawy minimalnej obowiązującej na dzień zachorowania, tj. od kwoty 777,30 zł. W grudniu 2008 r. rozpoczął drugi rok zatrudnienia, dlatego podnieśliśmy mu podstawę zasiłku
Pracownik zatrudniony w naszym zakładzie od 2002 r. w styczniu br. uległ wypadkowi przy pracy. Obecnie przedłożył zwolnienie lekarskie na 20 dni. Jak mamy mu obliczyć podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, jeżeli za wrzesień, październik i grudzień 2008 r. nie wypłaciliśmy wynagrodzenia ze względu na trudną sytuację zakładu? Czy osiągnięte wynagrodzenie możemy podzielić przez 9 miesięcy?
Czy osoba pobierająca emeryturę i pensję, rozwiązując umowę o pracę, może nie otrzymać gwarantowanej przez kodeks pracy odprawy emerytalnej?
Zasadą jest ustalanie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zleceniobiorców według art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.), czyli stanowi ją zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż kwota minimalnego wynagrodzenia. Ustalanie tej podstawy wymiaru składek według art.