Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2009 r., sygn. III SA/Wr 380/08

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis Sędzia WSA Maciej Guziński (sprawozdawca) Protokolant apl. radcowski Sergiusz Kmiecik po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 11 lutego 2009 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...]roku nr [...] w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Sprawa jest rozpoznawana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny po raz kolejny.

Uprzednio, w dniu [...], [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. wydał decyzję (znak [...]), w której stwierdził u J. O. (dalej strona) przewlekłe zapalenie nadkłykcia bocznego kości ramieniowej prawej. Jej wydanie poprzedzone zostało orzeczeniem A w W. z dnia [...], o rozpoznaniu powyższej choroby. W aktach sprawy znajduje się opinia z dnia [...] i [...] sporządzona dla potrzeb Sądu Powszechnego, B w S., stwierdzające, że przedmiotowa choroba zawodowa u strony mogła powstać wskutek wykonywania pracy przy obsłudze kasy.

Przed rozpoznaniem odwołania W. K., pracodawcy strony (dalej skarżącego), w sprawie wydana została w dniu [...] opinia przez B jako odwoławczą placówkę orzeczniczą, o braku podstaw stwierdzenia u strony przedmiotowej choroby zawodowej. W konsekwencji, decyzją z dnia [...], Nr [...], [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. - Oddział Zamiejscowy w W. uchylił pierwszoinstancyjne orzeczenia i umorzył postępowanie. Następnie - postanowieniem z dnia [...] - organ ten sprostował swoją decyzję z dnia [...]., w ten sposób, że w miejsce orzeczenia o umorzeniu postępowania orzekł o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.

Zarówno decyzja, jak i postanowienie - o których była mowa - zostały uchylone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia [...]. ([...]), po rozpoznaniu skargi strony na drugoinstancyjne rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu Sąd uznał, że organ drugiej instancji naruszył przepisy procesowe, zwłaszcza art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 w związku z art. 84 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Uchybienie polegało na braku odniesienia się przez ten organ do dużej części materiału dowodowego, w szczególności do odmiennych w swojej treści opinii specjalistów zgromadzonych w toku postępowania wyjaśniającego. Ówcześnie orzekający skład Sądu podkreślił, "że ocena dowodów sprawy winna znaleźć swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu nie tylko celem kontroli sądowoadministracyjnej, ale także celem umożliwienia stronie podjęcia stosownej obrony." Zdaniem Sądu, "w okolicznościach niniejszej sprawy (...) uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie pozwala na ocenę przez sąd, czy ocena dowodów nie ma charakteru dowolności." Sąd wskazał przy tym na utrwalony pogląd, iż wymóg orzeczenia przez właściwe jednostki służby zdrowia o chorobie zawodowej nie oznacza związania tym orzeczeniem organu orzekającego w sprawie. Orzeczenie lekarskie tyczące rozpoznania choroby zawodowej jest bowiem jedynie opinią w rozumieniu art. 84 § 1 k.p.a. Organ nie może co prawda bez tej opinii (bądź sprzecznie z nią) dokonywać we własnym zakresie rozpoznania choroby zawodowej, ani nie może ustalać czy rozpoznane schorzenie mieści się w wykazie chorób zawodowych. Nie oznacza to jednak zdjęcia z organu obowiązku dokonania oceny opinii opracowanej przez uprawnioną do tego jednostkę służby zdrowia, jako jednego ze środków dowodowych w sprawie, w granicach zakreślonych w art. 80 k.p.a.