Wyrok WSA w Opolu z dnia 12 lutego 2009 r., sygn. II SA/Op 286/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz - spr. Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 lutego 2009 r. sprawy ze skargi E. M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez E. M. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu jest decyzja Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia 4 lipca 2008 r., znak [...], utrzymująca w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia 20 grudnia 2007 roku, nr [...], w sprawie niestwierdzenia choroby zawodowej - uszkodzenia słuchu wywołanego hałasem.

Wydanie zaskarżonej decyzji poprzedziło postępowanie o następującym przebiegu:

Decyzją z dnia 23 czerwca 2003 r., nr [...], opartą o przepis § 10 Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz.294 ze zm.), Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Opolu orzekł o niestwierdzeniu u E. M. choroby zawodowej - uszkodzenia narządu słuchu, wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia wskazanego w podstawie prawnej decyzji. W uzasadnieniu powyższej decyzji wskazano, że w związku z zatrudnieniem w Hucie [...] w O. na stanowisku wyżarzacza w latach 1984 oraz 1988-1997, E. M. był narażony na hałas w granicach 86-90 dB. Wydanie tej decyzji poprzedziły orzeczenia lekarskie Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w O., z siedzibą w K. z dnia 13 listopada 2002 r. oraz Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia 7 marca 2003 r., w których stwierdzono odbiorczy ubytek słuchu (wg Poradni wynoszący 24 dB w uchu prawym oraz 9 dB w uchu lewym, natomiast wg Instytutu odpowiednio 15 dB i 11 dB), podając, że wielkość ubytku, jak również jego asymetria nie powodują skutków zdrowotnych upośledzenia funkcji narządu słuchu w stopniu uzasadniającym rozpoznanie choroby zawodowej. Ponadto przebieg krzywych powietrznych jest niecharakterystyczny dla pohałasowego uszkodzenia narządu słuchu. Instytut zauważył także, że nie można wykluczyć obniżenia czułości słuchu o charakterze fluktuacyjnym (zmiennym) typu menierowskiego. Organ pierwszej instancji powołał się na orzeczenie Instytutu, wskazując, że jest ono zbieżne z orzeczeniem Poradni.