Ocena wywiązywania się z obowiązków służbowych oraz przydatności na zajmowanym stanowisku jest elementem procedury okresowego opiniowania, jakiej podlega funkcjonariusz zgodnie z art. 85 ustawy o SW. Nie można natomiast oceniać prawidłowości wykonania obowiązków służbowych funkcjonariusza w świetle art. 230 ust. 1 ustawy o SW, jeżeli „pracodawca” nie zapewnia prawidłowej organizacji procesu służby,
Ubezpieczonemu, który pozostawał w zawodowej służbie wojskowej przed dniem 2 stycznia 1999 r. i pobiera emeryturę wojskową wynoszącą 75% podstawy jej wymiaru obliczoną bez uwzględnienia okresów składkowych i nieskładkowych, z tytułu których jest uprawniony również do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez niego (art. 95 ust. 1 i 2
Naruszenie obowiązku wykorzystywania przez funkcjonariusza Służby Więziennej zwolnienia lekarskiego zgodnie z jego celem nie może zostać uznane za przewinienie dyscyplinarne, ponieważ nie kwalifikuje się jako zachowanie spełniające warunki wskazane w przepisie art. 230 ustawy o Służbie Więziennej.
Przepis art. 76 ust. 1 ustawy o BOR nie gwarantuje funkcjonariuszowi w służbie stałej prawa do lokalu w ogólności, lecz prawo do lokalu w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości oddalonej od tej miejscowości nie więcej niż 100 kilometrów. Uściślenie, że lokal ma być położony w miejscowości, w której funkcjonariusz pełni służbę lub w pobliżu, świadczy o tym, że zasadniczym celem tego
Uzyskana w drodze darowizny własność mieszkania wyłącza posiadanie mieszkania, które ma na uwadze art. 187 pkt 3 ustawy o Służbie Więziennej.
Skoro schizofrenia jest choroba endogenną, to różne sytuacje występujące w wojsku w czasie odbywania obowiązkowej zasadniczej służby wojskowej z powszechnego poboru (tzw. fala, czyli fizyczne i psychiczne znęcanie się starszych żołnierzy nad młodszymi) nie mogą być uznane, zgodnie ze współczesną wiedzą w zakresie psychiatrii, za czynnik etiologiczny choroby psychicznej o nazwie schizofrenia paranoidalna
Przepis art. 95 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej nie został zdeterminowany „następczą miarą czasu”. Oznacza to, że „uchylenie zawieszenia w czynnościach” nie aktualizuje badania, czy doszło do ziszczenia się przesłanki wykluczającej („nieukarania”). Zasadnicze znaczenie ma bowiem wkomponowany w przepis aspekt funkcjonalny. Systematyczny rozbiór przepisu prowadzi do jednoznacznych wniosków. Stan rzeczy
Przepis art. 95 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej nie jest zależny od miary czasowej, a od jego funkcjonalnego aspektu. Odstępstwo od reguły zawieszenia uposażenia w okresie zawieszenia w czynnościach służbowych jest związane z przesłankami wykluczającymi, a nie z samym uchyleniem zawieszenia. Zawieszenie uposażenia aktualizuje się tylko wtedy, gdy postępowanie, które było jego przyczyną, nie doprowadzi
1. Osoba, która pełniła w latach 1984-1990 służbę w Wydziale Łączności Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych i która na podstawie art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. Nr 30, poz. 179) z chwilą rozwiązania Milicji Obywatelskiej stała się policjantem, jest osobą, która pełniła służbę w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 ustawy z dnia
Do funkcjonariusza Państwowej Straży Pożarnej, który pełnił służbę w przedłużonym czasie służby, o którym mowa w art. 35 ust. 9 i 10 ustawy PSP nie mają zastosowania, w oparciu o art. 5 k.p., przepisy tego Kodeksu o wynagrodzeniu za pracę w godzinach nadliczbowych. Wykluczono również możliwość dochodzenia świadczeń pieniężnych o charakterze odszkodowawczym za niewykorzystany czas wolny od służby. Z
Odbycie przez funkcjonariusza Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego zasadniczej służby wojskowej przed dniem 2 stycznia 1999 r. nie jest pozostawaniem w służbie przed tą datą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy.
Jeśli pracownik uczestniczy w firmowym jubileuszowym turnieju sportowym, śmiertelny wypadek, jakiego podczas niego doznał, ma związek z pracą. Rodzinie należy się odszkodowanie.
Kryterium "służby na rzecz totalitarnego państwa" określone w art. 13b ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej
Nie ma podstaw do twierdzenia, że emerytalna sytuacja żołnierzy i funkcjonariuszy została przez ustawodawcę uregulowana identycznie. Podmioty te, również w sferze zabezpieczenia emerytalnego, nie wykazują takich samych cech relewantnych, a to oznacza, że nie narusza zasady równego traktowania odmienne ukształtowanie przesłanek ustania prawa do emerytury.
Pracownik Służby Leśnej, który otrzymał odprawę w związku z przejściem na rentę inwalidzką na podstawie porozumienia z dnia 6 listopada 1984 r. w sprawie wynagradzania pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach zgrupowanych w organizacji gospodarczej Lasy Państwowe, może następnie - po nawiązaniu stosunku pracy z Państwowym Gospodarstwem Leśnym Lasy Państwowe - nabyć prawo do odprawy w związku
Pracownik Służby Leśnej, który otrzymał odprawę w związku z przejściem na rentę inwalidzką na podstawie porozumienia z dnia 6 listopada 1984 r. w sprawie wynagradzania pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach zgrupowanych w organizacji gospodarczej Lasy Państwowe, może następnie - po nawiązaniu stosunku pracy z Państwowym Gospodarstwem Leśnym Lasy Państwowe - nabyć prawo do odprawy w związku
Twierdzenia funkcjonariusza byłych struktur bezpieczeństwa totalitarnego państwa o współpracy i czynnym wspieraniu osób lub organizacji działających na rzecz niepodległości Państwa Polskiego są bezpodstawne i bezzasadne, jeżeli takiej świadomości ani żadnej wiedzy o rzekomym zaangażowaniu funkcjonariusza w działalność skierowaną przeciwko systemowi totalitarnemu nie mieli, nie potwierdzili, a nawet
Negatywną przesłankę przyznania pomocy mieszkaniowej stanowi zbycie prawa do posiadanego lokalu także przed uzyskaniem statusu funkcjonariusza w służbie stałej (art. 187 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej).
Decyzja o zwrocie pomocy finansowej przerywa bieg terminu przedawnienia roszczenia o zwrot tej pomocy przez funkcjonariusza Służby Więziennej zwolnionego ze służby. W sytuacji, gdy prawo do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego przysługuje funkcjonariuszowi z tytułu służby, także roszczenie o zwrot tej pomocy jest roszczeniem dotyczącym świadczenia przysługującego z tytułu służby. Utrata
Sprawy z odwołania funkcjonariusza Służby Więziennej od orzeczenia kończącego postępowanie dyscyplinarne mają niewątpliwie charakter niemajątkowy (są sprawami o prawa niemajątkowe).
1. Postępowanie w sprawie przyznania świadczeń odszkodowawczych w rozumieniu art. 48 ust. 1 ustawy o świadczeniach odszkodowawczych nie obejmuje postępowania wyjaśniającego w sprawie ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby. 2. W sprawie, w której wniesiona została rozpoznawana skarga kasacyjna, zakaz retroakcji (kwalifikowania według nowych norm prawnych
Postępowanie sądowe z odwołania funkcjonariusza Służby Więziennej od ukarania dyscyplinarnego jest dwuinstancyjne i dopuszczalna jest skarga kasacyjna.
Nie ma podstaw, aby uznać, że art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Anty korupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ograniczając możliwość
