Wyrok SN z dnia 11 lutego 2021 r., sygn. II PSKP 8/21

Do funkcjonariusza Państwowej Straży Pożarnej, który pełnił służbę w przedłużonym czasie służby, o którym mowa w art. 35 ust. 9 i 10 ustawy PSP nie mają zastosowania, w oparciu o art. 5 k.p., przepisy tego Kodeksu o wynagrodzeniu za pracę w godzinach nadliczbowych. Wykluczono również możliwość dochodzenia świadczeń pieniężnych o charakterze odszkodowawczym za niewykorzystany czas wolny od służby. Z treści przepisów, jak i ich wykładni wynika, że funkcjonariusz Państwowej Straży Pożarnej nie korzysta z gwarancji w zakresie czasu pracy (służby) na równi z pracownikiem. Stwierdzenie to ma znaczenie, jeśli weźmie się pod uwagę, że strażaka i pracownika w równym stopniu adresowane jest konstytucyjne prawo określone w art. 66 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro strażakowi przysługuje prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, to jasne jest, że ustawowy sposób jego realizacji podlega kontroli sądowej. W jej ramach art. 35 ust. 9 ustawy PSP (w wersji obowiązującej w spornym okresie) podlega wykładni prokonstytucyjnej. W szczególności przesłanka dopuszczająca stosowanie podwyższonej normy średniotygodniowej (do 48 godzin) warunkowana jest obowiązkiem zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Znaczy to tyle, że „konieczność zapewnienia ciągłości służby” uzasadnia odstępstwo od normy z art. 35 ust. 1 ustawy PSP do momentu, w którym prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy nie zostaje naruszone.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący)‎

SSN Bohdan Bieniek‎

SSN Piotr Prusinowski (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa W. J.‎przeciwko Skarbowi Państwa - Komendzie Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w D.‎o zadośćuczynienie,‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 11 lutego 2021 r.,‎skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w E.‎z dnia 31 października 2018 r., sygn. akt IV Pa (…),

uchyla zaskarżony wyrok w pkt. 2 w części dotyczącej żądania zasądzenia zadośćuczynienia w kwocie 21.508,64 zł i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w E. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.