Wyrok SN z dnia 19 lipca 2001 r. sygn. II UKN 494/00
Organ administracji architektoniczno-budowlanej jest uprawniony do wydawania pozwolenia na budowę tylko przed jej rozpoczęciem, a decyzji o zmianie pozwolenia na budowę tylko przed istotnym odstąpieniem przez inwestora od zatwierdzonego projektu budowlanego. Wynika to wyraźnie z samej treści przepisów art. 28 i art. 36a ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze
1. Nawet zintensyfikowanie dotychczasowego sposobu użytkowania powodujące skutki wymienione w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ jest zmianą sposobu użytkowania obiektu. 2. W postępowaniu o zezwolenie na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego, do przeprowadzenia którego właściwy byłby organ administracji architektoniczno-budowlanej
Po nowelizacji art. 20 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ ustawą z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi
Spór o właściwość między organami samorządu terytorialnego a organami administracji rządowej może dotyczyć tylko spraw indywidualnych należących do właściwości tych organów i rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych /art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa/. Skoro zatem w sprawie o dochodzie odsetek od nadpłaconych opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska nie jest dopuszczalna droga postępowania administracyjnego
Właściwy organ nie może wydać pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania pomieszczenia przeznaczonego na stały lub czasowy pobyt ludzi, które nie spełnia norm w zakresie wysokości i poziomu podłogi, określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. o warunkach technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich użytkowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46
Własność w art. 21 Konstytucji RP została potraktowana bardzo szeroko, bez rozróżnienia kto jest jej podmiotem. Wszelka zatem własność podlega ochronie państwa, bez precyzowania zasad tej ochrony, którą to problematykę regulują ustawy zwykłe. Zagwarantowanie prawa własności nie oznacza, że jest ono nienaruszalne. Istnieją sytuacje, w których niezbędna jest zmiana właściciela. Konstytucja przewiduje
Plan miejscowy zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139/ nie rozstrzyga o prawie własności, a tylko o sposobie jej wykonywania.
Sytuacja małoletnich dzieci wywiezionych do III Rzeszy częstokroć nie różniła się od sytuacji osób dorosłych, tak co do warunków, w jakich przebywały jak i konieczności wykonywania pracy i to pracy przerastającej możliwości dziecka. Pamiętać należy, iż nawet te dzieci, które zostały wywiezione do III Rzeszy z rodzicami, znajdowały się w sytuacji zdecydowanie negatywnie oddziaływującej tak na ich zdrowie