Wyrok TK z dnia 7 października 2014 r., sygn. K 9/13
Obligatoryjna zamiana grzywny na zastępczą karę aresztu
-
-
Wyrok TK z dnia 30 września 2014 r., sygn. U 4/13
Wysokość grzywien za wykroczenia
-
Wyrok TK z dnia 15 lipca 2014 r., sygn. K 23/13
Podstawa uchylenia prawomocnego mandatu karnego
-
Wyrok TK z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. K 19/11
Prawo do korzystania z obrońcy, zasady udostępniania akt w postępowaniu w sprawach o wykroczenia
-
Wyrok TK z dnia 12 marca 2014 r., sygn. P 27/13
Wskazanie sprawcy wykroczenia drogowego
-
Wyrok SN z dnia 27 marca 2013 r., sygn. II KK 58/13
Przewidziany w art. 121 § 3 k.w. środek karny - obowiązek naprawienia szkody w postaci zapłaty równowartości wyłudzonego świadczenia - w odniesieniu do przewozu środkiem komunikacji, może być orzeczony jedynie przy skazaniu obwinionego za wyłu-dzenie takiego przewozu od przedsiębiorcy, który nie dysponuje karami taryfowymi (art. 121 § 2 k.w.), a nie od przedsiębiorcy dysponującego taryfową reakcją
-
Postanowienie SN z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. IV KK 387/12
Uzasadnionymi wydatkami stron w rozumieniu art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k., które w razie uniewinnienia obwinionego lub umorzenia postępowania w sprawie o wykroczenie ponosi w myśl art. 118 § 2 k.p.s.w. Skarb Państwa i które zasądza się na rzecz obwinionego, jeżeli postępowanie toczyło się z wniosku oskarżyciela publiczne-go, są opłaty wyłożone za czynności obrończe zarówno przez samego obwinionego, jak
-
Postanowienie SN z dnia 28 marca 2012 r., sygn. I KZP 23/11
Czyn określony w art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331 ze zm.) nie jest wykroczeniem na szkodę konsumentów, zatem w sprawach o te wykroczenia powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów nie może występować jako oskarżyciel publiczny, na podstawie art. 42 ust. 3 wymienionej ustawy. Jeżeli powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów uzna
-
Wyrok SN z dnia 20 stycznia 2012 r., sygn. III KK 387/11
Z art. 63 § 2 k.p.s.w. wynika, że sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku od dokonania w nim określonych przez siebie zmian. Wprawdzie, w przepisie tym wspomina się o możliwości sprzeciwu wobec tych zaproponowanych zmian tylko ze strony obwinionego, niemniej, biorąc pod uwagę istotę wniosku o skazanie bez rozprawy, także oskarżyciel publiczny, który jest autorem wniosku, powinien wyrazić w tej materii
-
Postanowienie SN z dnia 2 grudnia 2011 r., sygn. III KK 209/11
W razie upływu okresu przedawnienia karalności tuż po wydaniu wyroku skazującego w pierwszej instancji, który nie został zaskarżony środkami odwoławczymi i uprawomocnił się, umorzeniu postępowania w trybie art. 62 § 1 k.p.s.w. z powodu negatywnej przesłanki procesowej przewidzianej w art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w. stoi na przeszkodzie powaga rzeczy osądzonej (art. 5 § 1 pkt 8 k.p.s.w.).
-
Postanowienie SN z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. III KZ 77/11
Wyznaczenie, w trybie art. 22 k.p.s.w., obrońcy z urzędu w postępowaniu w sprawie o wykroczenia uzależnione jest od kumulatywnego spełnienia dwóch warunków: niezamożności wnioskującego i interesu wymiaru sprawiedliwości. Przepis ten wymaga także, by obwiniony w sposób należyty wykazał pierwszą z przesłanek, przy czym - w odróżnieniu od art. 78 § 1 k.p.k. - uszczerbek w utrzymaniu siebie i rodziny musi
-
Postanowienie SN z dnia 12 października 2011 r., sygn. III KK 145/11
Więź co do „czasu i przestrzeni”. Ten związek nie jest jednak wystarczającym kryterium do przyjęcia tożsamości „czynu” na gruncie prawa karnego. Nie całość zachowania się człowieka w określonym wycinku czasu i przestrzeni oceniana jest jako „czyn zabroniony”, a tylko fragmenty tego zachowania „wycięte” znamionami czynności sprawczych. Wzajemne usytuowanie tych „wyciętych” fragmentów pozwala z kolei
-
Wyrok SN z dnia 17 maja 2011 r., sygn. III KK 96/11
Sąd I instancji dokonując zmiany opisu zarzucanego czynu z przekroczenia dozwolonej prędkości przez obwinionego na nieudzielenie informacji o osobie prowadzącej pojazd ewidentnie wyszedł poza przedmiotowe granice wniosku o ukaranie. Granice wniosku o ukaranie zakreśla między innymi określenie zarzucanego obwinionemu czynu ze wskazaniem miejsca, czasu, sposobu i okoliczności jego popełnienia (art. 57
-
Wyrok SN z dnia 15 marca 2011 r., sygn. V KK 39/11
Skoro, jak słusznie wywiódł Rzecznik Praw Obywatelskich, do 31 grudnia 2010 r. straży miejskiej nie przysługiwało uprawnienie do żądania od właściciela pojazdu wskazania komu go powierzył, to nie przysługiwał jej także w tych sprawach status oskarżyciela publicznego, a w konsekwencji straż nie była uprawniona do wnoszenia w nich aktów oskarżenia. Ten stan rzeczy wprost prowadzi do oceny, że rozpoznanie
-
Wyrok SN z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. IV KK 324/10
Strona podmiotowa wykroczenia określonego w art. 107 k.w. polega na umyślności w formie zamiaru bezpośredniego - działanie sprawcy jest ukierunkowane na dokuczenie innej osobie i charakteryzuje się „złośliwością”.
-
Wyrok SN z dnia 5 października 2010 r., sygn. V KK 229/10
Skazanie za inne czyny niż zarzucane powoduje, że w takiej sytuacji wyrok jest zawsze niekorzystny dla obwinionego, albowiem dochodzi do skazania za czyny, które nie były przedmiotem oskarżenia, natomiast brak jest rozstrzygnięcia sądu co do czynów zarzucanych. W istocie więc kasacja wniesiona została na korzyść obwinionego.
-
Postanowienie SN z dnia 30 września 2010 r., sygn. I KZP 15/10
Straż gminna (miejska) nie jest uprawniona do złożenia wniosku o ukaranie za wykroczenie z art. 97 k.w. w zw. z art. 78 ust. 4 p.r.d. wobec właściciela lub posiadacza pojazdu, który nie wykonał obowiązku wskazania, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, albowiem zakres tego uprawnienia w sprawach o wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji w związku
-
Postanowienie SN z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. I KZP 8/10
1) Niewskazanie przez właściciela lub posiadacza pojazdu, na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w okolicznościach, o których mowa w art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), może stanowić wykroczenie określone w art. 97 k.w. 2) W sytuacji, gdy z natury „innych przepisów” zawartych w aktach
-
Postanowienie SN z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. I KZP 8/10
Niewskazanie przez właściciela lub posiadacza pojazdu na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w okolicznościach, o których mowa w art. 78 ust. 4 p.r.d., może stanowić wykroczenie z art. 97 k.w. W sytuacji, gdy z natury 'innego przepisu' zawartego w aktach prawnych dotyczących bezpieczeństwa lub porządku ruchu na drogach publicznych wynika, że wymagane jest umyślne
-
Wyrok SN dnia 25 maja 2010 r., sygn. III KK 116/10
Straż gminna (miejska) nie jest uprawniona do wnoszenia i popierania wniosków o ukaranie w sprawach o wykroczenia w zakresie ścigania wykroczeń określonych w art. 65 § 1 kw.
-
Wyrok SN z dnia 4 lutego 2010 r., sygn. V KK 301/09
1. Przez rozstrzygnięcie „co do kary”, jak tego wymaga art. 82 § 2 pkt 2 k.p.s.w., a tym bardziej przez wymóg wskazania „wymiaru kary”, jak żąda tego, stosowany w postępowaniu o wykroczenia odpowiednio (art. 94 § 1 k.p.s.w.) przepis art. 504 § 1 pkt 5 k.p.k., należy rozumieć nie tylko wskazanie na określony rodzaj kary lub środka karnego, jaki sąd orzeka, ale także określenie rozmiaru orzeczonego środka
-
Wyrok SN z dnia 20 października 2009 r., sygn. III KK 249/09
Odpowiedzialności za wykroczenie „podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary”. Za taki akt normatywny nie może być oczywiście uznana, wskazana w zaskarżonym wyroku, uchwała Rady Miasta B. nr 65/90. Uchwała takowa może stanowić m. in. przepisy porządkowe, jednak należy je traktować jedynie jako normy sankcjonowane
-
Postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., sygn. I KZP 15/09
Podstawowym dobrem chronionym wyrażanym przez art. 92 § 1 k.w. jest przestrzeganie obowiązku stosowania się do dyrektyw płynących ze znaków lub sygnałów drogowych lub poleceń osoby uprawnionej do kierowania tym ruchem albo jego kontroli. W tym przedmiocie ochrony całkowicie mieści się również dyrektywa zawarta w treści znaku „D-44”. Brak jest przesłanek do tego, aby treść § 58 ust. 4 rozporządzenia
Akty prawne rekomendowane
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
