Jeżeli w apelacji pochodzącej od oskarżyciela publicznego zarzucono orzeczeniu o karze to tylko, że rażąca niewspółmierność kary przejawia się w warunkowym zawieszeniu jej wykonania, to sąd odwoławczy nie jest władny, w uwzględnieniu apelacji, zmienić zaskarżony wyrok przez podwyższenie wymiaru tej kary. Takie rozstrzygnięcie narusza bowiem ograniczenie orzekania na niekorzyść oskarżonego zawarte w
Wyrażona w art. 5 §2 kpk zasada w żadnej mierze nie nakłada na sąd obowiązku przyjęcia wersji najkorzystniejszej dla oskarżonego, lecz zakaz czynienia niekorzystnych domniemań w sytuacji, gdy stan dowodów nie pozwala na ustalenie faktów.
Konstytucja RP w art. 70 stanowi, że każdy ma prawo do nauki i nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Powtórzeniem i konkretyzacją wspomnianej normy konstytucyjnej jest art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty (Dz.U. Nr. 256, poz. 2572 z 2004 r.), który także stwierdza, że nauka jest obowiązkowa do ukończenia 18 roku życia. Regulacja z art. 72 § 2 pkt. 3 k.k. stanowi samoistną
Swoboda orzekania przez sędziego o wymiarze kary za przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu
Sformułowany w art. 415 §5 kpk zakaz orzekania obowiązku naprawienia szkody, w sytuacji gdy o roszczeniu wynikającym z przestępstwa rozstrzygnięto prawomocnie w innym postępowaniu, nie sprzeciwia się zobowiązaniu oskarżonego w trybie art. 72 §1 pkt. 8 kk do wykonania orzeczenia, w którym o roszczeniu tym rozstrzygnięto. Choć wykonanie tak określonego obowiązku będzie w istocie rzeczy stanowiło naprawienie
Nie sposób zaaprobować rozumowania obrońcy, że dla realizacji celów postępowania przygotowawczego, o jakich mowa w art. 297 § 1 kpk, w następstwie stwarzających sądowi możliwość szybkiego i zgodnego z prawem wyrokowania, konieczne jest zebranie, zabezpieczenie i utrwalenie wszystkich możliwych do przeprowadzenia dowodów, a pożądanym jest przeprowadzenie jedynie takich, które pozwolą na wszechstronne
Pokrzywdzona, będąca osobą drobną fizycznie, uległą, lękliwą i naiwną, manifestowała swój brak zgody na obcowanie płciowe z oskarżonymi w sposób możliwy dla realizacji przez nią, wykorzystując dostępne środki obrony, jeśli zważyć na przewagę oskarżonych i obce miejsce, w którym się znalazła. Mówiła im, że nie chce z nimi współżyć, płakała, szarpała się przeciwstawiając w ten sposób przemocy w postaci
Warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest wykazanie przez skarżącego, iż w związku z wydaniem przez organ władzy publicznej ostatecznego orzeczenia na podstawie zakwestionowanego w skardze aktu normatywnego, doszło do naruszenia przysługujących skarżącemu praw lub wolności o charakterze konstytucyjnym.
Odpowiedzialność karna nietrzeźwego rowerzysty
Roszczenie w kwocie do 25.000 złotych, tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia, przewidziane w art. 8 ustawy z dnia 21 lutego 1991 roku o uznanie za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, dotyczy osoby internowanej i stąd wszystkie osoby uprawnione do tego roszczenia, w razie śmierci osoby internowanej, mogą dochodzić łącznie
Nie można stosować warunkowego umorzenia z art. 66 § 3, gdy np. z uwagi na charakter przestępstwa brak jest pokrzywdzonego albo gdy nie można go ustalić. To samo dotyczy sytuacji, gdy z uwagi na charakter zarzucanych przestępstw brak jest tak pokrzywdzonego, jak i elementu szkody, co wyklucza możliwość jej naprawienia. To ostatnie dotyczy m. in. przestępstwa z art. 271 k.k., jako że rodzajowym przedmiotem
Zachowania nie spełniały znamion trzech odrębnych przestępstw. Każde z nich musiałoby bowiem odrębnie wyczerpywać znamiona opisane w art. 197 § 1 k.k., a więc choćby charakteryzować się odrębnym zamiarem i każdorazowo odrębnym użyciem przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu. Z pewnością nie jest zaś wystarczające samo przyjęcie, że pokrzywdzona została trzykrotnie doprowadzona do obcowania płciowego
p o s t a n a w i a: na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie w sprawie badania zgodności art. 213 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) w zakresie,
1. Kwestię bezpodstawności zatrzymania, w kontekście jego niewątpliwej niesłuszności, oceniać należy nie w aspekcie tego, co sądził organ zatrzymujący w momencie zatrzymywania osoby w oparciu o posiadane wówczas informacje, lecz z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego, jakim dysponuje sąd orzekający w kwestii odszkodowania i zadośćuczynienia za to zatrzymanie. 2. Zasada ryzyka obejmuje również
Kobieta, za zgodą której, przerwano ciążę z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78 ze zm.) nie należy do kręgu pokrzywdzonych typami czynów zabronionych z art. 152 § 1 - 3 k.k. w rozumieniu art. 49 § 1 k.p.k., jeżeli czyny opisane w tych przepisach nie wyczerpują jednocześnie
Wniosek o wznowienie postępowania w przedmiocie objęcia leczeniem w trybie art. 117 k.k.w. nie podlega rozpoznaniu w trybie przewidzianym w art. 540 § 1 pkt 2 k.p.k. Treść przepisów zawartych w art. 540 § 1 pkt 2 k.p.k. wskazuje przecież wyraźnie na to, że dotyczą one ściśle jedynie postępowania rozstrzygającego w kwestii odpowiedzialności karnej oskarżonego. Stanowisko to jest już ugruntowane w judykaturze
Istnienie przepisów art. 152 k.k., art. 153 k.k. i art. 157a k.k. wyklucza wszelkie wątpliwości co do tego, iż życie i zdrowie ludzkie od chwili poczęcia do śmierci są dobrami chronionymi przez prawo karne, choć o zakresie tej ochrony stanowią normy odrębne w wypadku „człowieka” i „dziecka poczętego”.
Przestępstwo określone w art. 265 § 1 k.k. ma charakter powszechny, a zatem może być popełnione przez każdą osobę odpowiadającą ogólnym cechom podmiotu przestępstwa, która ujawnia informacje stanowiące tajemnicę państwową lub wbrew przepisom ustawy informacje takie wykorzystuje.
Wniesienie osobistej kasacji przez skarżącego wraz z wnioskiem o wyznaczenie obrońcy z urzędu w postępowaniu kasacyjnym, obliguje prezesa sądu (art. 93 § 2 k.p.k.) do merytorycznego rozpoznania wniosku w oparciu o przepis art. 78 § 1 k.p.k. Przy rozstrzyganiu o jego zasadności, niedopuszczalna jest antycypacja możliwych dalszych czynności obrońcy, wykonywanych w ramach kompetencji przewidzianych w
Skoro w myśl art. 176 ust. 2 Prawa upadłościowego i naprawczego z dnia 28 lutego 2003 r. (Dz. U. Nr 60, poz. 535) placówki pocztowe doręczają syndykowi adresowaną do upadłego korespondencję i wszelkie przesyłki, a ten zobligowany jest je przekazać upadłemu (o ile nie dotyczą masy upadłości), to tym samym syndyka traktować należy jako „domownika”, o którym mowa w art. 132 § 2 k.p.k., z wszystkimi tego
Sąd Najwyższy nie podziela zarzutu (…), że przepis art. 4 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn.: Dz. U. Nr 123 z 2002 r., poz. 1059 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 10 września 2005 r. tzn. od wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 163, poz. 1361) należy traktować jako lex
Oskarżonemu, który jest pozbawiony wolności i z tego powodu nie brał udziału w rozprawie apelacyjnej, należy doręczyć odpis wyroku sądu odwoławczego także wtedy, gdy miał obrońcę z urzędu; dzień tego doręczenia jest początkiem biegu terminu do zgłoszenia wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem w celu wywiedzenia kasacji.
