Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2008 r., sygn. II SA/Wa 1050/08
Ustalenie w jednym wyroku różnych stawek dziennych grzywny rażąco narusza prawo materialne. Ocena sytuacji majątkowej oskarżonego, leżąca u podstaw jednostkowego wymiaru stawki, nie ulega przeobrażeniu wraz momentem wymierzania, tym samym wyrokiem, kary łącznej, uwzględniającej grzywny orzeczone za poszczególne przestępstwa.
Pismo informujące o niestwierdzeniu podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, o którym mowa w art. 84 § 3 k.p.k., powinno spełniać wszelkie wymogi formalne pisma procesowego, wymienione w art. 119 § 1 k.p.k., a wobec tego, stosownie do pkt. 3 tego unormowania, powinno zawierać - wyrażone w formie opinii - treść tego stanowiska oraz jego uzasadnienie. W wypadku, gdy przedłożona sądowi przez
Artykuł 290 k.k. zawiera ograniczenie przedmiotu przestępstwa tylko do drzewa rosnącego w lesie, co powoduje, że osoba zabierająca w celu przywłaszczenia drzewo wcześniej powalone nie dopuszcza się przestępstwa z tego przepisu, lecz kradzieży o ile wartość drzewa przekracza 250 zł.
Do znamion przywłaszczenia określonego w art. 284 k.k. nie należy zabór rzeczy ruchomej, lecz włączenie do majątku sprawcy legalnie posiadanej cudzej rzeczy (lub prawa majątkowego). Przywłaszczeniem w rozumieniu przywołanego przepisu art. 284 § 1 k.k. jest tylko bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie rzeczą ruchomą albo prawem majątkowym znajdującymi się w posiadaniu sprawcy, przez
Niedopuszczalna jest skarga kasacyjna od wyroku Sądu Najwyższego oddalającego odwołanie od decyzji Prokuratora Generalnego o przeniesieniu prokuratora w stan spoczynku na podstawie art. 70 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w związku z art. 62a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 7,
Orzekając w przedmiocie wniosku o odszkodowanie i zadośćuczynienie spowodowane niewątpliwie niesłusznym tymczasowym aresztowaniem, ocenić należy odrębnie kwestię podstawy tego wniosku (podstawy odpowiedzialności), odrębnie zaś kwestię szkody jako przesłanki odpowiedzialności. Jest przy tym oczywiste, że zagadnienie szkody (majątkowej i niemajątkowej) aktualizuje się dopiero wówczas, gdy zostanie ustalone
1. Zatwierdzenie przez sąd postanowienia prokuratora, o którym mowa w art. 237 § 2 k.p.k., ale z uchybieniem terminowi wskazanemu w tym przepisie dla rozstrzygnięcia w przedmiocie takiego zatwierdzenia, nie delegalizuje samej kontroli i utrwalania rozmów po upływie tego terminu i nie wywołuje skutków określonych w art. 238 § 3 in fine k.p.k., które odnoszą się tylko do postanowienia sądu o niezatwierdzeniu
1. Konstrukcji czynu ciągłego przewidzianej w art. 12 k.k. nie stosuje się do zachowań nieumyślnych, ponieważ nie towarzyszy im, wymagany przez ten przepis, z góry powzięty zamiar ich wykonania. 2. Sąd Okręgowy był skrępowany faktem zaskarżenia wyroku tylko na korzyść oskarżonych, ponieważ przyjęcie realnego zbiegu przestępstw zamiast czynu ciągłego może nastąpić jedynie wówczas - jak wskazano - gdy
Dla wypełnienia znamion przestępstwa stosowania przemocy lub groźby bezprawnej w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności wystarczy subiektywne przekonanie sprawcy, iż wierzytelność faktycznie istnieje.
1. Skoro z art. 134i ust. 6 pkt 4 ustawy o Policji (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.) wynika wprost, że postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinianemu wraz z jego kwalifikacją prawną, to nie można przy formułowaniu zarzutu ograniczyć się jedynie do ogólnikowych stwierdzeń, z których nic nie wynika, i które mogą być
Uwzględnienie kryterium z góry powziętego zamiaru, odnoszonego do wykonania wielu zachowań składających się na jeden czyn zabroniony, które wynika z treści art. 12 k.k., pozwala stwierdzić, że konstrukcja czynu ciągłego nie ma zastosowania do sytuacji, gdy sprawca przyjmuje plan prowadzenia wielorakiej działalności przestępczej, a następnie plan ten realizuje, podejmując każdorazowo, choćby w krótkich