Postanowienie SN z dnia 2 grudnia 2008 r., sygn. III SO 13/08

Niedopuszczalna jest skarga kasacyjna od wyroku Sądu Najwyższego oddalającego odwołanie od decyzji Prokuratora Generalnego o przeniesieniu prokuratora w stan spoczynku na podstawie art. 70 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w związku z art. 62a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39 ze zm.).

Przewodniczący SSN Małgorzata Gersdorf, Sędziowie SN: Zbigniew Myszka (sprawozdawca), Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 grudnia 2008 r. sprawy z odwołania Andrzeja B. od decyzji Prokuratora Generalnego z dnia 28 marca 2008 r. [...] w przedmiocie przeniesienia w stan spoczynku, na skutek skargi kasacyjnej skarżącego od wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2008 r. [...]

odrzucił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 listopada 2008 r. [...] Sąd Najwyższy oddalił odwołanie prokuratora Andrzeja B. od decyzji Prokuratora Generalnego z dnia 28 marca 2008 r. w przedmiocie przeniesienia odwołującego się w stan spoczynku z dniem 11 marca 2008 r. Na powyższy wyrok skargę kasacyjną wniósł Andrzej B., zarzucając mu: 1) rażącą obrazę przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść merytorycznego rozstrzygnięcia Sądu oraz 2) naruszenia praworządności oraz praw człowieka i obywatela, wnosząc „o przyjęcie skargi do rozpoznania z uzasadnieniem jak poniżej” i „uchylenie zaskarżonego wyroku w całości na korzyść skarżącego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w innym składzie”. W uzasadnieniu skargi wskazano, że zaskarżony wyrok nie zawiera żadnej podstawy prawnej, nie wiadomo więc na jakich normach prawnych zostało oparte jego rozstrzygnięcie. „W niniejszej sprawie jest to prawne curiosum, gdyż faktycznie uniemożliwia to stronie odniesienie się do przedmiotowego orzeczenia sądu, a zatem niewątpliwie stanowi to oczywistą obrazę prawa procesowego, a mającego zasadniczy wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia”. Już tylko z tego powodu zaskarżone orzeczenie powin­no zostać uchylone w całości jako „nieodpowiadające zasadniczym regułom i zasa­dom procesowym (art. 398§ 1 pkt 2 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c.)”.