1. Z charakteru uprawnienia policjanta przewidzianego w art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ wynika, że nie tylko żądanie zwolnienia ze służby lecz również cofnięcie takiego żądania zależy jedynie od jego woli, której musi podporządkować się właściwy przełożony. 2. W świetle tego przepisu procesowa możliwość wydania decyzji o zwolnieniu policjanta
Na postanowienie prokuratora o nieuwzględnieniu wniosku podejrzanego o zmianę postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym w części dotyczącej zakresu lub sposobu zabezpieczenia przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy na podstawie art. 250 § 2 k.p.k.
1. Pokrzywdzony jest stroną w postępowaniu przed kolegium do spraw wykroczeń przez sam fakt pokrzywdzenia. W postępowaniu tym pokrzywdzony nie jest obowiązany do składania deklaracji lub wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu. Może działać w każdej fazie postępowania przed kolegium, składać wnioski dowodowe, wypowiadać się w przedmiocie każdego dowodu, wnosić środki zaskarżenia itp. 2. W
Droga sądowa do dochodzenia przez funkcjonariusza Policji przed sądem powszechnym uposażenia i innych świadczeń pieniężnych przewidzianych w rozdziale 9 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179 ze zm.) wraz z odsetkami jest niedopuszczalna.
Szczególne wyróżnienie się w służbie, o którym mowa w art. 301 § 3 k.k., nie musi polegać na wzorowym zdyscyplinowaniu żołnierza w całym okresie odroczenia kary. W ten sposób wyróżnić się, w pewnych sytuacjach, żołnierz może również pojedynczym czynem, choćby jego zachowanie w tym okresie wskazywało na przeciętne zdyscyplinowanie, a nawet w przypadku naruszenia dyscypliny wojskowej byle nie
Doręczenie lub próba doręczenia orzeczenia dyscyplinarnego obwinionemu przebywającemu na leczeniu w szpitalu psychiatrycznym nie wywołuje skutków prawnych jakie wiążą się z doręczeniem orzeczenia dyscyplinarnego, gdyż mogą faktycznie pozbawiać obwinionego możliwości obrony swych praw i wniesienia odwołania, zarówno ze względu na stan psychiczny w jakim znajduje się w czasie kuracji, jak i na ograniczenia
Nowelizacja art. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz.U. nr 30, poz. 210 z późn. zm.), wprowadzona ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 90, poz. 419), nie powoduje zmiany definicji mienia społecznego zawartej w art. 120 § 6 k.k., w związku z czym mienie spółdzielni stanowi w rozumieniu przepisów
Przeniesienie policjanta na niższe stanowisko służbowe, który w postępowaniu dyscyplinarnym ukarany został karą wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, nie może nosić cech dowolności. Wybór odpowiednio niższego stanowiska wynikać winien z potrzeby wypływającej z treści orzeczenia dyscyplinarnego i winien być współmierny do stopnia przewinienia dyscyplinarnego.
Skoro, według art. 564 § 2 zdanie pierwsze k.p.k., orzecznictwu sądów wojskowych przestają podlegać sprawy o przestępstwa popełnione przez żołnierzy, jeżeli zostali oni zwolnieni z czynnej służby wojskowej przed wniesieniem aktu oskarżenia, to należy przyjąć, że w wypadku, w którym zwolnienie żołnierza z czynnej służby wojskowej i wniesienie przeciwko niemu aktu oskarżenia nastąpiło w tym samym dniu
1. Obligatoryjność przesłanki zwolnienia policjanta ze służby /art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ oznacza, że z chwilą wystąpienia takiej przesłanki powstaje obowiązek zwolnienia policjanta ze służby na takiej właśnie podstawie, bez względu na to, czy w tej dacie istnieje też przesłanka do zwolnienia fakultatywnego /art. 41 ust. 2 ustawy o Policji
Strona, której na jej wniosek doręczono odpis wyroku z uzasadnieniem, może zaskarżyć zażaleniem (art. 558 k.p.k.) rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w terminie przewidzianym do wniesienia rewizji.
Raport policjanta zawierający prośbę wyłącznie o natychmiastowe zwolnienie ze służby w Policji stanowi podstawę z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ tylko do niezwłocznego zwolnienia ze służby lub w krótkim terminie niezbędnym do przygotowania i doręczenia decyzji.
Związek Zawodowy Policjantów nie może być uznany za reprezentatywną organizację związkową w rozumieniu art. 24116 i art. 24117 k.p.
1. Użyte w art. 277 § 1 k.p.k. określenie: prawo do osobistego przejrzenia akt, jako ściśle związane z prawem do obrony, oznacza prawo do osobistego zapoznania się przez podejrzanego z materiałami zebranymi w toku postępowania przygotowawczego w granicach uzasadnionych rzeczowymi potrzebami tej czynności. 2. Do kryteriów rzeczowości owych potrzeb zaliczyć należy w szczególności obszerność materiału
Te motywy, którymi kierował się ustawodawca, łagodniej traktując sprawcę czynu przewidzianego w art. 228 k.k., z reguły będą uzasadniać przyjęcie, że gdy czyn ten równocześnie wyczerpuje znamiona oszustwa, to zachodzi wówczas wypadek mniejszej wagi z § 2 art. 205 k.k.
Motywy, którymi kierował się ustawodawca, łagodniej traktując sprawcę czynu przewidzianego w art. 228 k.k., z reguły będą uzasadniać przyjęcie, że gdy czyn ten równocześnie wyczerpuje znamiona oszustwa, to zachodzi wówczas wypadek mniejszej wagi z § 2 art. 205 k.k.
Organ prowadzący postępowanie (sąd lub prokurator) jest obowiązany przez cały okres stosowania tymczasowego aresztowania przestrzegać dyrektyw wynikających z art. 213 k.p.k. Zgodnie z tym powinien zatem na bieżąco weryfikować zebrane dowody oraz okoliczności uzasadniające potrzebę uchylenia zastosowanego środka, aby nie dopuścić do żadnej w tym zakresie opieszałości, która może sprawić, że kontynuowanie
W myśl przepisu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, osobom zamieszkującym lokale będące w dyspozycji jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Ministrowi Sprawiedliwości w zakresie służby więziennej dodatki mieszkaniowe nie mogły być przyznane nawet w sytuacji
Paragraf 8 ust. 1 zdanie 1 zarządzenia Nr 49 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 maja 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału i opróżniania oraz norm zaludnienia lokali mieszkalnych będących w dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych lub podległych mu organów, a także szczegółowych zasad przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów /Dz.Urz. MSW nr 2 poz. 47/
W postępowaniu w przedmiocie środka zabezpieczającego (art. 282 § 1 k.p.k.) przepis art. 299 § 1 pkt 2 k.p.k. nie ma zastosowania, nie jest więc możliwe dokonanie zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego.
