Wyrok SN z dnia 31 stycznia 2007 r. sygn. II KK 144/06
-
Wyrok SN z dnia 1 lutego 2007 r. sygn. II KK 375/06
Jakkolwiek bezdyskusyjne pozostaje w świetle art. 437 § 2 k.p.k. prawo sądu odwoławczego do odmiennego orzeczenia co do istoty, to jednak nie oznacza to wyeliminowania obowiązującej w polskim procesie karnym zasady bezpośredniości. Odmienna zatem ocena przeprowadzonych przez sąd pierwszej instancji dowodów w postępowaniu odwoławczym może być dokonana tylko w warunkach, gdy dowody te są w swej treści
-
Postanowienie SN z dnia 1 lutego 2007 r. sygn. II KK 141/06
1. Wymóg dokładnego określenia przypisanego czynu (art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k.) jest spełniony mimo niemożności wskazania rodzaju środka zastosowanego do pełnienia tego czynu. Tylko wtedy jest konieczne opisane środka użytego do popełnienia przestępstwa, jeżeli należy on do znamion czynu. 2. Przepis art. 190 § 1 k.k. nie zawiera wymogu współczesności obawy do wypowiadanych gróźb.
-
Wyrok SN z dnia 1 lutego 2007 r. sygn. III KK 469/06
Nie może bowiem budzić wątpliwości, że działania oskarżonego w dniu 13 sierpnia 1982 r., będące reakcją na brutalne zachowanie funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej, podjęte zostały w celu podważenia systemu totalitarnego i stanowiły w istocie realizację przysługujących każdemu człowiekowi praw, które gwarantowane były, między innymi, ratyfikowanym przez Polskę Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich
-
Postanowienie SN z dnia 1 lutego 2007 r. sygn. III KK 210/06
Gdyby akt oskarżenia zarzucał oskarżonemu popełnienie w odniesieniu do wszystkich pięciu czynów jeden czyn ciągły, to sąd uznając, że można mu przypisać wyłącznie popełnienie dwóch czynów w ramach konstrukcji czynu ciągłego, trzy pozostałe musiałby z zarzutu czynu ciągłego wyeliminować, a więc zmienić opis tego czynu. Skoro jednak miał do czynienia w akcie oskarżenia z pięcioma odrębnymi czynami słusznie
-
Wyrok SN z dnia 2 lutego 2007 r. sygn. IV KK 461/06
(...) wyrok warunkowo umarzający postępowanie - przy braku spełnienia warunku niekaralności za przestępstwo umyślne - rażąco narusza przytaczany przepis prawa materialnego, choćby orzekający sąd, w dacie wyrokowania, nie miał podstaw do przyjęcia takiego ustalenia, a wręcz ówcześnie ustalił trafnie, na podstawie prawidłowo przeprowadzonych dowodów, że oskarżony nie był karany.
-
Wyrok SN z dnia 2 lutego 2007 r. sygn. IV KK 413/06
Prawo do skorzystania z pomocy ustanowionego obrońcy przysługuje oskarżonemu na każdym etapie postępowania karnego i nie doznaje żadnych ograniczeń. W szczególności takiego ograniczenia nie można upatrywać w fakcie zbyt późnego ustanowienia obrońcy, tym bardziej zaś w sposobie wywiązywania się przez obrońcę z przyjętych na siebie obowiązków, wynikających z przyjęcia pełnomocnictwa do obrony. W orzecznictwie
-
Wyrok SN z dnia 2 lutego 2007 r. sygn. IV KK 378/06
1. Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. należy wykazać, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd), ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem - i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion. 2. Aby można było przypisać
-
Wyrok SN z dnia 2 lutego 2007 r. sygn. V KK 423/06
Za oczywiste (...) uznać należy, że przy orzekaniu w przedmiocie środków karnych sąd winien mieć na uwadze przede wszystkim ich funkcję prewencyjną, odpowiadającą intencjom ustawodawcy. Nie ulega też wątpliwości, że celem regulacji zawartej w art. 42 § 2 k.k., obligującej do orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów jest czasowe wyeliminowanie z ruchu sprawcy, jako kierowcy tego rodzaju pojazdu, który
-
Wyrok SN z dnia 2 lutego 2007 r. sygn. V KK 133/06
Przepis art. 294 § 1 k.k. tylko wtedy znajduje zastosowanie w kwalifikacji prawnej odnoszącej się do ciągu przestępstw (art. 91 § 1 k.k.), gdy każde z tych przestępstw dotyczyło mienia znacznej wartości.
-
Postanowienie SN z dnia 2 lutego 2007 r. sygn. V KK 126/06
Zachowane zostały w wyroku skazującym warunki zachowania tożsamości czynu zarzuconego i przypisanego. Nie zmieniły się, co oczywiste, podmiot czynu, a także czas i miejsce popełnienia. Bez zmiany określono w wyroku dobro prawne, które zostało naruszone przestępstwem i wskazano te same osoby pokrzywdzone (por. M. Cieślak - Polska procedura karna, Warszawa 1984 r., s. 300 - 303). Nie doszło zatem, wbrew
-
Wyrok SN z dnia 2 lutego 2007 r. sygn. IV KK 444/06
Jedną ze szkód objętych (w art. 552 § 1 i 4 k.p.k.) tym przepisem jest pogorszenie się położenia majątkowego, wywołane uniemożliwieniem poszkodowanemu uzyskania określonych źródeł utrzymania przez okres tymczasowego aresztowania. Szkoda tego rodzaju stanowi różnicę między stanem majątkowym, jaki by istniał, gdyby poszkodowany nie został pozbawiony wolności (stan hipoteczny), a stanem rzeczywistym w
-
WYNAGRODZENIE PRACOWNIKA TYMCZASOWO ARESZTOWANEGO
Pracownik tymczasowo aresztowany, podejmujący zatrudnienie poza aresztem, otrzymuje wynagrodzenie na zasadach określonych dla osób odbywających karę pozbawienia wolności, z niewielkimi odstępstwami.
-
Postanowienie SN z dnia 5 lutego 2007 r. sygn. IV KK 406/06
Nawoływanie do nienawiści z powodów wymienionych w art. 256 k.k. - w tym na tle różnic narodowościowych - sprowadza się do tego typu wypowiedzi, które wzbudzają uczucia silnej niechęci, złości, braku akceptacji, wręcz wrogości do poszczególnych osób lub całych grup społecznych czy wyznaniowych bądź też z uwagi na formę wypowiedzi podtrzymują i nasilają takie negatywne nastawienia i podkreślają tym
-
Wyrok SN z dnia 5 lutego 2007 r. sygn. IV KK 185/06
(...) Sąd Odwoławczy może - o ile nie uzupełnił przewodu sądowego w trybie art. 452 § 2 k.p.k. - właśnie ze względu na niewątpliwość obowiązywania w procesie karnym zasad bezpośredniości i dwuinstancyjności postępowania karnego zmienić ustalenia faktyczne i orzec odmiennie co do istoty, tylko wówczas, gdy wadliwość pierwszoinstancyjnej oceny dowodów jest tak dalece jednoznaczna, iż wręcz determinuje
-
Postanowienie SN z dnia 6 lutego 2007 r. sygn. III KK 468/06
W sprawach, w których orzeczono kary z warunkowym zawieszeniem ich wykonania,(...) rozstrzygnięcie kwestii kierunku kasacji - na korzyść czy na niekorzyść - wymaga rzetelnej analizy realnych skutków dla skazanego, jakie wystąpią po ewentualnym uwzględnieniu kasacji.
-
Wyrok SN z dnia 6 lutego 2007 r. sygn. III KK 446/06
(...) Przy określaniu zakresu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów, należy brać pod uwagę również treść przepisu art. 42 § 1 k.k. in fine, który nakazuje uwzględniać zagrożenie jakie dla bezpieczeństwa w komunikacji powoduje zachowanie sprawcy takiego przestępstwa. Wśród dyrektyw określających kształt rozstrzygnięcia w tym względzie powinny znaleźć się okoliczności popełnienia przestępstwa
-
Postanowienie SN z dnia 6 lutego 2007 r. sygn. III KK 280/06
(...) kryteriów swobodnej oceny dowodów (w tym przypadku wskazań doświadczenia życiowego) nie narusza przyjęcie działania z bezpośrednim zamiarem zabójstwa, powstałym w wyniku skrajnie negatywnych emocji sprawcy działającego w warunkach art. 31 § 2 k.k. Wręcz przeciwnie, wydaje się, że trudniejsze i bardziej zawodne w realiach sprawy byłoby rozumowanie zmierzające do wykazania wystąpienia zamiaru ewentualnego
-
Postanowienie SN z dnia 6 lutego 2007 r. sygn. III KK 254/06
Cecha trwałości, o jakiej mowa w dyspozycji art. 156 § 1 pkt 2 k.k., musi być oceniana w perspektywie istniejącej w dacie orzekania przez sąd i w świetle poziomu wiedzy, narzędzi i umiejętności dostępnych w tym momencie, a nie z punktu widzenia przyszłych i hipotetycznych możliwości, które mogą nie nastąpić w osiągalnym czasie.
Akty prawne rekomendowane
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
