Wyrok SN z dnia 5 lutego 2007 r. sygn. IV KK 185/06

(...) Sąd Odwoławczy może - o ile nie uzupełnił przewodu sądowego w trybie art. 452 § 2 k.p.k. - właśnie ze względu na niewątpliwość obowiązywania w procesie karnym zasad bezpośredniości i dwuinstancyjności postępowania karnego zmienić ustalenia faktyczne i orzec odmiennie co do istoty, tylko wówczas, gdy wadliwość pierwszoinstancyjnej oceny dowodów jest tak dalece jednoznaczna, iż wręcz determinuje konieczność poczynienia - różnych od przyjętych przez Sąd I instancji - ustaleń i w konsekwencji dokonania na nowo ich prawno-karnej oceny.

(...) prawomocne rozstrzygnięcie zapadłe w innej sprawie, dotyczące zdarzenia, które jest przedmiotem osądu także w toczącej się sprawie musi być rozważone na płaszczyźnie oceny całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy. Nie ulega wszak wątpliwości, że jakkolwiek art. 8 k.p.k. statuuje zasadę samodzielności jurysdykcyjnej Sądu karnego, nie znaczy to jednak, że za pożądany uznawać należy taki stan rzeczy, w którym co do tego samego zdarzenia w orzeczeniach różnych sądów, diametralnie odmiennie oceniono zeznania tego samego świadka, jakkolwiek nie ujawniły się nowe okoliczności, które by te różnice w ocenie w sposób racjonalny uzasadniały.