Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 16 października 2019 r., sygn. I SA/Ol 504/19
Trzyletni termin, o którym mowa w art. 145 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, dotyczy rozstrzygnięcia przez organ pierwszej instancji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Dla ochrony interesów właściciela nieruchomości wystarczające jest, aby w okresie trzech lat od dnia stworzenia warunków, o których mowa w art. 145 ust. 2 u.g.n. doszło do wydania decyzji ustalającej wysokość opłaty adiacenckiej, bez względu na to, czy decyzja ta zostanie następnie uchylona przez organ drugiej instancji czy też przez sąd administracyjny. Z chwilą wydania decyzji o ustaleniu opłaty
Zagadnienie przedawnienia zobowiązania podatkowego, czy unicestwienie skutku przerwania biegu tego terminu może być ocenione nie tylko w toku postępowania podatkowego, ale i postępowania egzekucyjnego.
Skoro tylko kościelna osoba prawna - zgodnie z art. 52 u.s.p.k.k. - może nabywać, posiadać i zbywać mienie ruchome i nieruchome, nabywać i zbywać inne prawa oraz zarządzać swoim majątkiem, to tym samym zawarta przez tę osobę prawną umowa dzierżawy z innym podmiotem nie może spowodować powstania przychodu w Zakładzie Usługowym utworzonym przez tę osobę prawną nawet w sytuacji, gdy właściwy dyrektor
Okoliczność, iż nośnik reklamowy jest montowany z elementów gotowych, które mogą być rozmontowane i przeniesione w inne miejsce, nie ma istotnego znaczenia dla uznania go za trwale związany z gruntem. Zatem to, że określony obiekt budowlany można przestawić nie oznacza, że nie jest on trwale związany z gruntem. Co istotniejsze żaden z przepisów Prawa budowlanego nie uzależnia kwalifikacji obiektu od