Pomiędzy Ubezpieczeniowym Funduszem Gwarancyjnym a podmiotem, który nie dopełnił obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego nie istnieje stosunek cywilnoprawny, lecz publicznoprawny /administracyjny/, a więc podlegający egzekucji administracyjnej. Wezwanie do uiszczenia opłaty za niewypełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych
1. Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ zakład ubezpieczeń nie może prowadzić działalności jednocześnie w dziale ubezpieczeń na życie i w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń majątkowych. Kryterium podziału ubezpieczeń na majątkowe i osobowe stanowią art. 821 i art. 829 Kc zgodnie, z którymi ubezpieczenie
W sytuacji, gdy przepisy procesowe przewidują jakikolwiek środek weryfikacji aktu z zakresu administracji publicznej, to obowiązkiem strony jest z niego skorzystać przed wniesieniem skargi do NSA. Nieskorzystanie z takiego środka weryfikacji rozstrzygnięcia skutkuje niedopuszczalnością skargi. Przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./
1. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny realizuje wynikające z art. 90e ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ zadania o charakterze władczym, a zatem w tym zakresie Fundusz działa jako wymieniony w art. 1 pkt 2 Kpa inny podmiot powołany z mocy prawa do załatwienia spraw administracyjnych. 2. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny jest samodzielną
Skoro Powszechny Zakład Ubezpieczeń decydował się na przejmowanie na swoją własność przedmiotów ubezpieczenia, w celu ich odsprzedaży dla zmniejszenia kosztów prowadzonej działalności ubezpieczeniowej, to odsprzedaż należało uznać za działalność gospodarczą związaną z działalnością ubezpieczeniową w rozumieniu art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11
Przez prowadzenie działalności z naruszeniem przepisów prawa, w świetle art. 83 ust. 5 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./, należy rozumieć też niedopełnienie obowiązków wynikających z przepisów prawa, nawet gdy było to przedmiotem jednorazowego zaniechania.
Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń nie może nadawać zaleceniom formy decyzji administracyjnej, ponieważ nie ma do tego podstaw. Organy mogą wydawać decyzje jedynie w przypadku wyraźnego umocowania zawartego w ustawie.
Postanowienia umowy agencyjnej nie stanowią przepisów prawa w rozumieniu art. 37f ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /t.j. Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./.
Kognicja Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawach objętych ustawą z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62/ określona została w art. 82 ust. 3 i art. 85 tej ustawy. Skarga w przedmiocie opłaty z tytułu braku ubezpieczenia OC /art.90e ust.1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej/ jest niedopuszczalna.
Działalność zakładu ubezpieczeń, polegająca na odsprzedaży pojazdów i innych przedmiotów odzyskanych oraz powypadkowych, nie mieściła się w pojęciu działalności ubezpieczeniowej. Skoro zakład ubezpieczeniowy zamiast realizowania zawartej umowy ubezpieczenia zdecydował się na przejęcie na swoją własność przedmiotów ubezpieczenia, a następnie dokonywał ich sprzedaży, to nie było podstaw do przyjęcia,
Ustawa z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /t.j. Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ dla rozstrzygnięć mających postać decyzji administracyjnych przewiduje drogę skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego /patrz art. 85/. Brak jest takiego postanowienia w stosunku do opłat z tytułu naruszenia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o jakich mówi art. 90e ustawy.
1. Koszty akwizycji powinny być bezpośrednio związane z zawieraniem /pozyskiwaniem i zawarciem/ konkretnych ubezpieczeń i inkasem składek od konkretnych umów ubezpieczenia /par. 2 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad rachunkowości ubezpieczycieli - Dz.U. nr 140 poz. 791 ze zm./. W tak rozumianych kosztach akwizycji nie mieszczą się nagrody dla
Świadczenie usług w dziedzinie ubezpieczeń wymaga zezwolenia Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń. W związku z tym nie podlega wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej.
1. Umowa ubezpieczeniowa może być zawarta bezpośrednio pomiędzy ubezpieczycielem a ubezpieczającym /art. 3 ust. 2/ lub pomiędzy tymi podmiotami za pośrednictwem osoby fizycznej bądź prawnej zajmującej się świadczeniem tego rodzaju usług /art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej - Dz.U. nr 59 poz. 344/. Pośrednictwem tym mogą zajmować się tylko maklerzy ubezpieczeniowi
W świetle art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe /Dz.U. nr 4 poz. 21 ze zm./ w związku z art. 63 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. nr 59 poz. 344/ ubezpieczyciele są podmiotami gospodarczymi uprawnionymi z mocy ustawy do udzielania podmiotom krajowym pożyczek hipotecznych, które zwolnione są od opłaty skarbowej na podstawie
Art. 66 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. nr 59 poz. 344 ze zm./ ustanawia materialnoprawną podstawę czynności przeniesienia portfela ubezpieczeń a także ustanawia tryb prawny /procedurę/ tej czynności. W stosunku do takiej treści art. 66 cyt. ustawy, treść art. 79 tej ustawy odczytywać można jedynie jako przepis o charakterze kompetencyjnym. Poza ustanowieniem uprawnienia
1. Zawieranie umów ubezpieczenia na rzecz dającego zlecenie towarzystwa ubezpieczeniowego nie stanowi działalności ubezpieczeniowej. 2. Agenci ubezpieczeniowi obciążani winni być podatkiem obrotowym od pobranej prowizji na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej
Ustawodawca zezwala wprawdzie w art. 63 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. nr 59 poz. 344/ na lokowanie funduszu ubezpieczeniowego w wekslach, lecz kontekst tego przepisu nie pozostawia wątpliwości co do tego, że chodzi wyłącznie o weksle wystawione przez Skarb Państwa.
Przez prowadzenie działalności z "naruszeniem przepisów prawa", o którym mowa w art. 35 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. nr 59 poz. 344/ rozumieć należy prowadzenie działalności ubezpieczeniowej z naruszeniem przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej, wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych oraz mających zastosowanie przepisów Kodeksu handlowego
Jeżeli przedmiotem darowizny jest budynek wymieniony w art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę wymiaru podatku w oparciu o przepisy tej ustawy stanowi wartość przedmiotu darowizny, ustalana na podstawie szacunku PZU, przyjętego dla celów obowiązkowego ubezpieczenia tego budynku w chwili powstania obowiązku podatkowego, niezależnie od tego, czy właściciel zgłosił budynek
Nie wykluczonym jest, że Radzie Ministrów chodziło także, wydając rozporządzenie z dnia 20 grudnia 1974 r. w sprawie obowiązkowych ubezpieczeń budynków oraz mienia w gospodarstwach rolnych /Dz.U. nr 49 poz. 303/ o objęcie obowiązkowym ubezpieczeniem mienia ruchomego na działce stanowiącej grunt będący w przedmiotem wieczystego użytkowania. Zamiar ten nie znalazł jednak wyrazu w treści rozporządzenia
