Zgodnie z postanowieniami art. 25 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, wartością celną towaru jest nie tylko cena zapłacona lub należna za towar celny, ale i wszelkie koszty w cenie nie ujęte, a faktycznie poniesione przez kupującego, m.in. koszty przychodów lub innych korzyści odsprzedaży, wykorzystania lub innej dyspozycji w stosunku do towaru
Zgodnie z art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa organy administracji celnej mają obowiązek wznawiać postępowanie zakończone decyzją ostateczną jeżeli ujawnione zostaną istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody, które istniały w dniu wydania decyzji, lecz nie były znane organowi który wydał decyzję.
Brak jest przesłanek ustawowych do zwolnienia od podatku od towarów i usług importu środków trwałych stanowiących przedmiot wkładu niepieniężnego podmiotu zagranicznego. Stanowisko to potwierdza m.in. treść art. 25 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, z którego wynika, iż uiszczony na granicy podatek od towarów
Do wymiaru i poboru cła w przypadku określonym przepisie art. 46a ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wystarczające jest ustalenie, że osoba posiadająca towary pochodzenia zagranicznego nie przedstawi w toku czynności kontrolnych podejmowanych na podstawie i w granicach art. 46 ust. 2 pkt 2-4 Prawa celnego, dowodów odprawy celnej lub dowodu
Jeśli importer uzgodnił z eksporterem ceny towaru ustalając, że koszty transportu i ubezpieczenia towaru do miejsca przeznaczenia towaru w kraju importera ponosi eksporter, ale nie ustalił jak będą kształtowały się te koszty na "zagraniczne" i "wewnątrz" kraju i nie wykazał jak faktycznie skalkulował te koszty eksporter, musi liczyć się z tym, że cała ustalona należność za towar stanowi wartość celną
Do wymiaru i poboru cła w przypadku określonym przepisie art. 46a ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wystarczające jest ustalenie, że osoba posiadająca towary pochodzenia zagranicznego nie przedstawi w toku czynności kontrolnych podejmowanych na podstawie i w granicach art. 46 ust. 2 pkt 2-4 Prawa celnego, dowodów odprawy celnej lub dowodu
Wywóz towaru ze składu celnego za granicę nie może być uznany za dokonany w ramach eksportu, ponieważ nie był dopuszczony do obrotu na polskim obszarze celnym i nie podlegał obowiązkowi celnemu zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, skoro nie został w świetle powyższego przywieziony z zagranicy na polski obszar celny. Sprzedaż towarów
Ogólne Reguły Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie mogą stanowić podstawy prawnej, a przepisy prawa celnego nie przewidują kompetencji organu celnego do kojarzenia, według swej woli, podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą na własny rachunek i we własnym imieniu w zespoły, stosownie do rodzaju części mających stanowić wyrób kompletny lub gotowy - w celu uznania ich za jeden zbiorowy
Niewykazanie, że faktura nie była wiarygodna, uniemożliwiało organom celnym określenie wartości celnej sprowadzonego samochodu w trybie określonym przepisami art. 28-30b ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./. Organy celne mają bowiem prawo do ustalania wartości celnej towaru w trybie wyżej określonym dopiero wówczas, gdy wykażą istnienie przesłanek określonych
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lipca 1995 r. SA/Kr 2869/94 /Prokuratura i Prawo 1997 nr 5 poz. 48/, do kosztów transportu towarów, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, zalicza się wszelkie koszty poniesione przez importera, związane z przemieszczeniem towaru do granicy państwa. Do kosztów
Zarzut skarżących, iż do wartości celnej przedmiotowego towaru nie mogły być doliczone objęte fakturą dodatkową koszty magazynowania, używania telefonów i przygotowania dokumentacji nie może być również uznany za trafny, gdyż świadczenia te w istocie były elementami kosztów zakupu towaru, warunkowały możliwość ich nabycia, stanowiły faktycznie składnik wartości /ceny/ transakcyjnej i z mocy art. 26
Sytuacja w jakiej strona skarżąca-importer nie byłaby w stanie sprzedać na terenie Polski wszystkich sprowadzonych płyt kompaktowych nie wyłącza traktowania opłat na rzecz podmiotu dysponującego do nich prawami z zakresu własności intelektualnej jako opłat licencyjnych, gdyż jest to normalne ryzyko handlowe ponoszone przez każdy podmiot uczestniczący w obrocie gospodarczym. Istnienie tego ryzyka rzutowało
Wykonanie warunków niezbędnych do stwierdzenia, że przywóz towaru wolny jest od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm. własność danej rzeczy oraz użytkowanie jej podczas pobytu za granicą/ musi być wykazane z chwilą dokonania zgłoszenia danej rzeczy do odprawy celnej.
Organy celne są zobowiązane do pobrania opłaty manipulacyjnej dodatkowej od przewoźnika lub spedytora jako swego rodzaju sankcji bez konieczności badania stopnia zawinienia danego podmiotu czy też przyczynienia się innych osób występujących w dokonywanym obrocie z zagranicą. Wybór podmiotu, od którego należy pobrać opłatę został pozostawiony organowi celnemu, nie jest jednak dowolny. W myśl art. 40
Skoro brak w prawie celnym odpowiedzialności solidarnej nie można przyjmować, że obaj skarżący sprowadzili samochód na własny rachunek i we własnym imieniu. Złożenie samochodu ze sprowadzonych części nie jest okolicznością uzasadniającą wznowienie postępowania gdyż nie istniała ona w dacie wydania decyzji.
1. Ujawnienie nowych okoliczności faktycznych stanowi samoistną podstawę wznowienia postępowania, która w stanie faktycznym sprawy uzasadniała wznowienie postępowania na podstawie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa. 2. Koszty magazynowania, telefonów i przygotowania dokumentacji stanowią po stronie eksportera przychód z odsprzedaży przedmiotowego towaru i podlegają one doliczeniu zgodnie z art. 30c ust. 4 ustawy
W rozumieniu art. 26 ust. 1 w zw. z art. 30c ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ opłaty licencyjne będące warunkiem sprzedaży towaru sprzedanego w celu przywozu na polski obszar celny poniesione przez kupującego na rzecz sprzedającego są, kosztami podnoszącymi wartość celną towarów i skoro nie zostały ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub
Jeżeli w ramach sprzedaży przewidziane jest, iż kupujący oprócz ceny za towar płaci dodatkowo prowizję wówczas należy cenę fakturowaną podwyższyć w wartość prowizji, by otrzymać wartość transakcyjną towaru, od której naliczane są należności celne.
Dla zastosowania zwolnienia od cła rzeczy przywożonych z zagranicy przez osobę przesiedlającą się koniecznym jest zatem wykazanie przez nią, że rzeczy przywożone są jej własnością /stanowią jej mienie/ oraz że służyły jej przed przesiedleniem do określonych ww. przepisem celów. Wprawdzie ustawodawca nie zdefiniował pojęcia "użytku osobistego" rzeczy, to zgodnie z utrwalonym w tym zakresie orzecznictwem
Każdy podmiot /także zagraniczny/ prowadzący działalność gospodarczą w Polsce winien we własnym interesie znać przepisy prawne powszechnie obowiązujące. Organy celne nie są powołane do tego, by za stronę zawierać kontrakty zagraniczne lub doradzać im, jak uniknąć zawierania wybitnie niekorzystnych dla importera kontraktów z partnerem zagranicznym.
Sprowadzenie materiałów reklamowych przez inny podmiot niż reklamujący prowadzoną przez siebie działalność oraz sprowadzenie go w ilościach hurtowych czyni niemożliwym uznanie tych materiałów za wolne od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego do kosztów transportu wliczanych do wartości celnej w dacie ostatecznej odprawy celnej można było zaliczyć koszty frachtu i składowania towaru w Hamburgu oraz koszty przedłużenia dzierżawy powierzchni portowej w Hamburgu. Pod pojęciem frachtu, zawartym w Małej encyklopedii prawa /praca zbiorowa, Warszawa 1980, str. 145/, należy rozumieć wynagrodzenie należne
1. Przesłanką zwrotu cła w trybie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ jest wykorzystanie /zastosowanie/ importowanych przedmiotów do wytworzenia /wykonania/ towarów stanowiących nowy produkt, odmienny od użytych do jego wytworzenia składników. 2. Postępowanie dowodowe prowadzone przez organ celny powinno dać odpowiedź na pytanie czy
