Wyrok NSA z dnia 3 marca 1999 r., sygn. SA/Rz 1246/97

Organy celne są zobowiązane do pobrania opłaty manipulacyjnej dodatkowej od przewoźnika lub spedytora jako swego rodzaju sankcji bez konieczności badania stopnia zawinienia danego podmiotu czy też przyczynienia się innych osób występujących w dokonywanym obrocie z zagranicą. Wybór podmiotu, od którego należy pobrać opłatę został pozostawiony organowi celnemu, nie jest jednak dowolny.

W myśl art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ na przewoźnika lub spedytora przewożącego towary przez granicę państwową zostały nałożone dwa obowiązki: dostarczenia towarów do granicznego miejsca odpraw celnych i przedstawienia organowi celnemu dokumentów dotyczących tych towarów. Jeżeli więc usługi transportowe /przewóz towarów/ wykonuje przewoźnik lub spedytor, to ten spośród nich, który przewozi towary przez granicę jest zobligowany do wypełnienia obowiązków określonych w art. 40 ust. 2 Prawa celnego.

W razie niezadeklarowania zgodnej ze stanem faktycznym ilości towaru i ujawnienia tego stanu na skutek rewizji celnej środka przewozowego, wybór organu celnego w przedmiocie wymiaru opłaty manipulacyjnej dodatkowej sprowadza się do wymierzenia tej opłaty podmiotowi przewożącemu towar przez granicę.

Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zdzisława G. prowadzącego Przedsiębiorstwo Usługowo-Transportowe Handlowo-Produkcyjne "Z." w S. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie z dnia 30 lipca 1997 r. (...) w przedmiocie wymiaru opłaty manipulacyjnej dodatkowej - oddala skargę.