Charakter apelacji pełnej znajduje umocowanie w art. 378 § 1 k.p.c., stwierdzającym, że sąd drugiej instancji „rozpoznaje sprawę", a nie sam środek odwoławczy, co ma miejsce np. w wypadku skargi kasacyjnej (por. np. 39813 § 1 k.p.c.). Dokonanie przez sąd drugiej instancji ustaleń faktycznych umożliwia temu sądowi - stając się zarazem jego obowiązkiem ustalenie podstawy prawnej wyroku, a więc dobór
Ocena kwestii związanych z ochroną praw autorskich oraz innych praw intelektualnych powinna opierać się na wyjaśnieniach faktycznych oraz spójnych opinii biegłych sądowych, a nie na nieuzasadnionych próbach ponowienia dowodów lub zdobywania kolejnych opinii w celu podważenia wcześniejszych ustaleń sądu.
Nie budzi wątpliwości możliwość zastosowania art. 788 § 1 k.p.c. w przypadku przejścia obowiązku wynikającego ze stosunku hipoteki na nabywcę nieruchomości, w razie jej zbycia przez dłużnika rzeczowego, w przypadku gdy jego obowiązek wynikający ze stosunku prawnego hipoteki został stwierdzony w tytule egzekucyjnym.
Wszczęcie egzekucji i ujawnienie tego faktu w księdze wieczystej nie może być uznane za przypadek nabycia prawa przez czynność prawną. Teza od Redakcji
Wszczęcie egzekucji i ujawnienie tego faktu w księdze wieczystej nie może być uznane za przypadek nabycia prawa przez czynność prawną..
Sam fakt, że w danej sprawie zostało wszczęte postępowanie karne nie może bowiem prowadzić do automatycznego przyjęcia, iż równocześnie dochodzi do wypełnienia dyspozycji przepisu art. 499 § 1 pkt 1 k.p.c. Teza od Redakcji
Konsekwencją przyjęcia, że – także w postępowaniu nakazowym – sąd ma obowiązek badania ważności i skutku wiążącego umowy łączącej strony, musi być stwierdzenie, że zaniechanie dokonania tego stanowi rażące naruszenie prawa i prowadzi do uwzględnienia skargi nadzwyczajnej.
Zebrany w sprawie materiał dowodowy jest oceniany na podstawie art. 233 § 1 k.p.c. zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, która zakłada jej dokonanie według własnego przekonania sądu. Sąd nie może przy tym działać dowolnie, a granice jego swobody wyznaczają zasady logicznego wnioskowania, wiedzy powszechnej oraz doświadczenia życiowego. W przypadku gdy z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadził
Wpisanie określonego postanowienia do rejestru klauzul niedozwolonych stwarza wprawdzie duże prawdopodobieństwo, że postanowienie to w większości umów zawieranych z konsumentami może być kwalifikowane jako abuzywne, ale kwestii tej nie przesądza.
Sąd rozpoznający sprawę powinien wykorzystać stosowne instrumenty procesowe, w tym także te przewidziane w art. 1561 i 1562 k.p.c. Przewodniczący ma zatem obowiązek pouczyć konsumenta o prawdopodobnym wyniku sprawy w świetle zgłoszonych twierdzeń i dowodów, tj. w szczególności o tym, czy - w ocenie sądu - istnieje możliwość utrzymania umowy po wyeliminowaniu z niej klauzul abuzywnych i jakie będą następstwa
Złożenie wniosku o wyłączenie wszystkich sędziów sądu apelacyjnego w istocie uruchamia postępowanie o charakterze ustrojowym, a nie procesowym. Złożenie takiego wniosku nie jest zatem wyłącznie czynnością procesową związaną z postępowaniem przed Sądem Najwyższym. Podobnie, orzeczenie w przedmiocie wyłączenia sędziego, nie jest aktem jurysdykcyjnym, lecz aktem o charakterze ustrojowym, organizacyjno-administracyjnym
1. Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. jest zachowany, gdy ze spornego stosunku wynikają jeszcze dalsze skutki, których dochodzenie powództwem o świadczenie nie jest możliwe bądź nie jest jeszcze aktualne. 2. W umowach kredytowych denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej, klauzule dotyczące mechanizmu przeliczania waluty, które nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i zrozumiały,
Zgodnie z art. 390 § 2 k.p.c. uchwała Sądu Najwyższego rozstrzygająca zagadnienie prawne wiąże w danej sprawie. Oznacza to, że są nią związane wyłącznie sądy rozpoznające sprawę, w której przedstawiono Sądowi Najwyższemu to konkretne zagadnienie, nie wiąże ona natomiast w innej sprawie, nawet jeśli przedmiotem innego powództwa jest to samo roszczenie oparte na tej samej podstawie faktycznej i prawnej
Praktyka wydawania nakazu zapłaty przeciwko konsumentowi, wyłącznie na podstawie weksla przedstawionego przez powoda, z pominięciem kontroli umowy będącej źródłem stosunku podstawowego będzie prowadzić do powstania mechanizmu obejścia Dyrektywy 93/13 i stanowić będzie strukturalne zagrożenie zbiorowych interesów konsumentów.
Jeżeli dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej, wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu konsumenckiego charakteru stosunku podstawowego.
Nałożenie przez sąd opiekuńczy na osobę, pod której pieczą znajduje się dziecko, obowiązku zapłaty sumy pieniężnej na rzecz osoby uprawnionej do kontaktów z dzieckiem
W świetle obowiązującego prawa, umowa kredytowa waloryzowana kursem waluty obcej, zawierająca klauzule indeksacyjne i dotyczące spreadu walutowego, które obciążają kredytobiorcę nieprzejrzystym i niejednoznacznym ryzykiem walutowym, jest nieważna z uwagi na abuzywność tych klauzul. Interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności takiej umowy istnieje, gdyż pozwala na usunięcie stanu niepewności co do
Cesja wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, której skuteczność była zawieszona ze względu na brak wpisu wymaganego zgodnie z art. 79 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361), staje się skuteczna z chwilą, w której na podstawie art. 1000 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. hipoteka wygasła, a na jej miejsce weszło
Okoliczność, że pomiędzy stronami toczył się proces o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym przez nakazanie wykreślenia hipoteki zakończony prawomocnym wyrokiem oddalającym to powództwo nie może skutkować niedopuszczalnością podnoszenia przez dłużnika rzeczowego nowych zarzutów obronnych w procesie o zapłatę z zabezpieczenia rzeczowego.
1. Zasądzenie sumy pieniężnej, która wprawdzie mieści się w granicach kwotowych powództwa, lecz z uwzględnieniem innej podstawy faktycznej niż określona w pozwie, stanowi orzeczenie ponad żądanie. 2. W procesie apelacyjnym sąd drugiej instancji jest związany jedynie zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa procesowego przedstawionymi w apelacji, o ile nie są one wyłączone spod kontroli na podstawie przepisu
