Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Gl 2239/15
Przy ocenie, czy w danej sytuacji doszło do naruszenia dóbr osobistych określoną wypowiedź należy badać tak z punktu widzenia kontekstu sytuacyjnego (biorąc pod uwagę miejsce, formę, czas i cel wypowiedzi), w którym została ona użyta, jak również mając na uwadze pewien obiektywny miernik pozwalający na ustalenie, czy granice wypowiedzi nie zostały przekroczone tak, że konkretna wypowiedź spowodowała
Umowa przejęcia długów w drodze darowizny jest nieważna dopiero po odmowie wierzyciela, a nie w sytuacji, gdy nie został on poinformowany o zamianie dłużników.
Przewidziane w art. 224 § 2 w związku z art. 225 k.c. roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy przez jej posiadacza samoistnego bez tytułu prawnego w złej wierze przysługuje właścicielowi. Uzupełnia roszczenie windykacyjne właściciela (art. 222 § 1 k.c.) i jest z nim silnie powiązane. Łączą je z nim wspólne źródło (bezprawne pozbawienie właściciela posiadania rzeczy) i niektóre wspólne przesłanki
Wprowadzenie do umowy o korzystanie z usług hotelarskich opłaty za rezygnację bez wskazania przyczyn, kiedy jest ona prowadzącemu hotel nienależna, nie jest tożsame z odpowiedzialnością korzystającego z usług na zasadzie ryzyka. Przeciwnie, korzystający z usług jest zobligowany uiścić uzgodnioną opłatę, jeżeli do rezygnacji z usług hotelowych doszło z przyczyn, za które ponosi odpowiedzialność. Nie