Wyrok WSA w Lublinie z dnia 3 marca 2017 r., sygn. I SA/Lu 1/17
Wydanie i doręczenie takiej decyzji nie zostało uznane za relewantne dla biegu terminu przedawnienia, nie może być więc przesłanką konieczną dla spełnienia do stwierdzenia, czy doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia w myśl art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.
W art. 122 O.p. została uregulowana zasada prawdy obiektywnej, uważana za naczelną zasadę postępowania administracyjnego, w tym także podatkowego. Jej treść oznacza, że obowiązkiem organu podatkowego jest ustalenie stanu faktycznego zgodnie ze stanem rzeczywistym. Zasada ta została skonkretyzowana w art. 187 § 1 O.p., który nakłada na organ podatkowy obowiązek zebrania i w sposób wyczerpujący rozpatrzenia
O naruszeniu art. 121 § 1 O.p i zawartej w nim normy nakazującej organom prowadzenie postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, nie może stanowić podjęcie przez ten organ rozstrzygnięcia odmiennego od oczekiwanego przez podatnika. Strona ma bowiem prawo do własnego subiektywnego przekonania o zasadności jej zarzutów, jednakże to przekonanie nie musi mieć odzwierciedlenia w obowiązujących
Przesłanki z art. 239b § 2 O.p. nie można odczytywać w oderwaniu od treści normatywnej art. 239b § 1 O.p. W związku z tym, jeśli okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące (art. 239 § 1 pkt 4 o.p.), to uprawdopodobnienie przesłanki przewidzianej w art. 239b § 2 O.p. może polegać na wykazaniu stosowną argumentacją w oparciu o okoliczności faktyczne występujące
W sytuacji, gdy organ stwierdzi nieprawidłowe określenie przez podatnika w deklaracji zobowiązania podatkowego w danym podatku za dany okres rozliczeniowy, jest uprawniony i zobowiązany do wydania decyzji określającej wysokość tego zobowiązania w prawidłowej wysokości (art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej). Innymi słowy "prawidłowa wysokość zobowiązania podatkowego" istnieje obiektywnie, nieuiszczenie
TSUE wydał wyrok w polskiej sprawie dotyczącej opodatkowania VAT opłat reprograficznych pobieranych przez organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi od producentów i importerów sprzętu i nośników pozwalających na kopiowanie utworów chronionych prawem autorskim. W wyroku z 18 stycznia 2017 r. Trybunał w sprawie Minister Finansów przeciwko Stowarzyszeniu Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych
Z dniem 1 marca 2017 r. rozpoczęła się prawdziwa rewolucja w administracji skarbowej. Ściąganiem podatków i bezpieczeństwem finansów zajmie się Krajowa Administracja Skarbowa. Zarówno podatników, jak i płatników czeka w związku z tym wiele nowych obowiązków. Nowe przepisy przewidują też możliwość nałożenia kar porządkowych na te podmioty, które nie będą wywiązywać się ze swoich zobowiązań.
Konieczne jest doręczenie postanowienia, aby weszło ono do obrotu prawnego, co wynika z brzmienia art. 212 w zw. z art. 219 O.p.
Organy podatkowe nie mogą dokonać zabezpieczenia na majątku podatnika przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego oraz kwoty odsetek za zwłokę od tego zobowiązania jeśli nie wszczęto skutecznie postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej, a także nie mogą tego dokonać jeśli zobowiązanie podatkowe nie istnieje.
Zwrot uzyskanej bez podstawy prawnej majątkowej korzyści na podstawie art. 405 k.c. (bezpodstawne wzbogacenie) nie stanowi po stronie osoby otrzymującej ten zwrot przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).
Przy ustalaniu, czy osoba samotnie wychowująca dziecko spełnia warunki do preferencyjnego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) należy uwzględnić dochody tego dziecka uzyskane zarówno w w kraju jak i poza jego granicami (i to bez względu na
Przyjęcie, że wydanie decyzji, o której mowa w art. 118 § 1 O.p., obejmuje także jej doręczenie, oznacza zawężenie kompetencji przyznanych przez ustawodawcę organom podatkowym w wyniku skrócenia czasu działania określonego w tym przepisie, co przy dokonywaniu wykładni tego rodzaju przepisów jest niedopuszczalne.