Wyrok NSA z dnia 3 marca 2017 r., sygn. II FSK 310/15

O naruszeniu art. 121 § 1 O.p i zawartej w nim normy nakazującej organom prowadzenie postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, nie może stanowić podjęcie przez ten organ rozstrzygnięcia odmiennego od oczekiwanego przez podatnika. Strona ma bowiem prawo do własnego subiektywnego przekonania o zasadności jej zarzutów, jednakże to przekonanie nie musi mieć odzwierciedlenia w obowiązujących przepisach prawnych i ich wykładni.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA del. Anna Maria Świderska (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. - działającego przez kuratora K. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2059/12 w sprawie ze skargi M. K. - działającego przez kuratora K. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie) z dnia 27 kwietnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 6 sierpnia 2013 r., w sprawie sygn. akt III SA/Wa 2059/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 kwietnia 2012 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 rok.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym ustalonym w toku postępowania podatkowego i przyjętym przez sąd I instancji jako podstawa orzekania.

Decyzją z 3 sierpnia 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie określił skarżącemu - M. K., działającemu pod firmą "I.", wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r na kwotę 5.329.162 zł.

W toku kontroli ustalono, że skarżący dokonywał obrotu towarami, których zakup nie został udokumentowany. Jednocześnie podmioty, na rzecz których podatnik wystawiał faktury VAT, dokonywały wpłat na należący do niego rachunek bankowy. Skarżący wystawił faktury na łączną kwotę netto 14.067.691,98 zł. Jedynym towarem, którego dostawa została potwierdzona fakturą zakupu była drukarka laserowa kupiona od A. S.A. i sprzedana A.-T. sp. Zdaniem organów skarbowych czynności udokumentowane wystawionymi przez skarżącego fakturami nie odzwierciedlały faktycznej sprzedaży między wskazanymi w nich podmiotami. Dlatego w sprawie zastosowano art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) - dalej: "u.p.d.o.f.", zgodnie z którym przychodami są m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne. Biorąc pod uwagę istnienie wielu form rozliczeń, "otrzymane pieniądze" to także kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. W 2007 r. na rachunek bankowy skarżącego wpłynęło 13.357.592,80 zł.