Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 20 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Łd 379/12
Zarówno z przepisów Ordynacji podatkowej, jak i u.p.d.o.f. nie da się wywieść twierdzenia, że organ podatkowy jest zobowiązany do oszacowania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy podatnik zaniedbuje swoje obowiązki w zakresie dokumentowania zdarzeń gospodarczych.
Powołanie się na zasadę, że organ podatkowy nie może żądać zaświadczenia ani oświadczenia na potwierdzenie faktów lub stanu prawnego, jeżeli znane są one organowi z urzędu lub możliwe do ustalenia na podstawie posiadanych ewidencji lub rejestrów publicznych, nie niweczy obowiązków pełnomocnika strony, wynikających z przepisu szczególnego, którym jest art. 137 § 3 O.p. Pełnomocnik ma obowiązek udowodnić
Jakkolwiek co do zasady ciężar dowodu w postępowaniu podatkowym spoczywa na organach podatkowych (art. 122 i art. 187 § 1 O.p.), to niekiedy konstrukcja przepisów materialnoprawnych (tak jest w przypadku art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.) sprawia, że inicjatywa dowodowa zostaje przerzucona na stronę.
Problem sukcesji podatkowej w przypadku przekształcenia spółdzielni pracy w spółkę kapitałową.
Uzyskanie dochodu przez osobę objętą obowiązkiem podatkowym w podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawsze powoduje przekształcenie tego obowiązku w zobowiązanie podatkowe, czyli w wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego (art. 5 O.p.). W szczególności w wypadku objęcia określonego
Usługi projektowe obiektu położonego w Polsce, wykonane na rzecz zagranicznego kontrahenta, powinny być opodatkowane w państwie, w którym znajduje się miejsce położenia nieruchomości, a nie siedziba usługobiorcy.
Zarzut wadliwego niezastosowania art. 67 § 1 O.p. byłby uzasadniony wtedy, gdyby ustalono występowanie w sprawie przesłanki ważnego interesu podatnika (lub przesłanki interesu publicznego) i mimo tego art. 67 § 1 O.p. nie zastosowano. Skoro jednak poczynione w sprawie ustalenia faktyczne były inne i co za tym idzie inna była podstawa faktyczna rozstrzygnięcia podatkowego, zarzut naruszenia prawa materialnego
Użyte w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej zwroty "ważny interes podatnika" i "interes publiczny" nie mają stałego zakresu treści. Są to więc swoiste klauzule generalne, odsyłające do ocen pozaprawnych. To wszystko sprawia, że w identyfikowaniu powyższych pojęć szczególnego znaczenia nabiera orzecznictwo sądów administracyjnych.
Stanowisko, iż dla uznania zaistnienia "ważnego interesu podatnika" wystarczy ustalenie ciężkiej sytuacji finansowo-osobistej, a nie wyjątkowej jak przyjęły organy podatkowe w tym sensie, że różniącej się od innych podatników - jest zbyt daleko idące i jako takie narusza art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej. Oznaczałoby to bowiem, że każdy podatnik, który znajduje się w trudnej sytuacji osobistej bądź