Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 2118/10

Stanowisko, iż dla uznania zaistnienia "ważnego interesu podatnika" wystarczy ustalenie ciężkiej sytuacji finansowo-osobistej, a nie wyjątkowej jak przyjęły organy podatkowe w tym sensie, że różniącej się od innych podatników - jest zbyt daleko idące i jako takie narusza art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej. Oznaczałoby to bowiem, że każdy podatnik, który znajduje się w trudnej sytuacji osobistej bądź finansowej, spełnia przesłanki warunkujące możliwość uzyskania ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Grażyna Nasierowska, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1458/09 w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 19 sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowej. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądza od M. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 250 (słownie: dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1458/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną przez M. D. - zwanego dalej "Skarżącym", decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 19 sierpnia 2009 r. w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowej.

Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z dnia 25 maja 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego K. odmówił Skarżącemu rozłożenia na raty zaległości w podatku od towarów i usług za 2004 r. i 2005 r. w kwocie 332 434 zł wraz z odsetkami za zwłokę. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ podatkowy powołał się na art. 67a § 1 pkt 2 i art. 67b § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) i wskazał, że w niniejszej sprawie ani aktualna sytuacja finansowa wnioskodawcy, ani okoliczności powstania zaległości podatkowej nie przemawiają za zastosowaniem wnioskowanej ulgi, która stanowi wyjątek od zasady powszechności oraz równości opodatkowania. Organ podatkowy zaznaczył, że sprawa rozłożenia na raty ww. zaległości była już przedmiotem odmownych decyzji administracyjnych. Pomimo tego, chociaż nie doszło do zmiany okoliczności, Skarżący złożył ponownie identyczny wniosek. Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że dochód roczny wnioskodawcy to 26 000 zł, jego żona nie pracuje, na utrzymaniu ma dwoje dzieci, a miesięczne stałe koszty utrzymania rodziny wynoszą 900 zł. Posiada także zadłużenie na karcie kredytowej w wysokości 2 000 zł. W związku z tym organ podatkowy zauważył, że aktualne dochody i wydatki Skarżącego wskazują na poważne wątpliwości co do przyszłego wykonania wnioskowanych na 72 miesiące rat, gdyż wysokość jednej raty znacznie przewyższa możliwości spłaty wnioskodawcy.