W kwestii zaliczania nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, zgodnie z art. 76 § 1 O.p., nadpłata zobowiązania podatkowego oraz jej oprocentowanie zaliczane są z urzędu, a zwrot nadpłaty może nastąpić wyłącznie w przypadku, gdy podatnik nie posiada zaległych zobowiązań podatkowych oraz nie występują bieżące zobowiązania podatkowe, z zastrzeżeniem, że organ podatkowy przy zaliczaniu nadpłaty zobowiązany
W świetle przepisów Ordynacji podatkowej, zaliczenie nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych następuje z mocy prawa i nie zależy ani od uznania organu podatkowego, ani od dyspozycji podatnika, a postanowienie w tej sprawie ma charakter formalny i potwierdza wykonanie czynności rachunkowo-technicznej.
W kontekście zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, organ podatkowy działając z urzędu zalicza nadpłatę na poczet zaległości podatkowych z mocy prawa i niezależnie od uznania organu podatkowego lub dyspozycji podatnika, przy czym przed zwrotem nadpłaty organ podatkowy powinien zweryfikować stan zaległych i bieżących zobowiązań, a w przypadku ich istnienia, zaliczyć zwrot na poczet tych
Nadpłata podatku podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości i bieżących zobowiązań podatkowych, a zwrot nadpłaty jest możliwy wyłącznie po weryfikacji przez organ podatkowy braku ciążących na podatniku długów podatkowych – weryfikacja ta stanowi rachunkowo-techniczną czynność odzwierciedloną w postanowieniu administracyjnym, które formalizuje kompensatę wzajemnych wierzytelności.
Sprostowanie oczywistej omyłki w treści decyzji podatkowej, na mocy art. 215 § 1 Ordynacji podatkowej, nie może prowadzić do istotnej zmiany merytorycznej rozstrzygnięcia, przekształcającej nadwyżkę podatku VAT w zobowiązanie podatkowe, gdyż takie działanie wykracza poza zakres korekty błędu oczywistego i wpływa na prawa i obowiązki podatnika w sposób zasadniczy.
Decyzja podatkowa wydana wobec nieżyjącego spadkobiercy podatnika, w sytuacji niedokonanego działu spadku i braku wyodrębnionego zakresu odpowiedzialności poszczególnych spadkobierców, jest obarczona wadą nieważności z uwagi na niewykonalność, a odpowiedzialność solidarna spadkobierców oznacza ich odpowiedzialność za całość zobowiązania podatkowego spadkodawcy z mocą ex tunc, bez możliwości wyodrębnienia
W przypadku, gdy organ odwoławczy stwierdzi, że w postępowaniu dowodowym prowadzonym przez organ I instancji wystąpiły braki lub uchybienia wymagające przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części, ma on uprawnienie do uchylenia decyzji organu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia celem dokonania pełnego i wyczerpującego postępowania wyjaśniającego. Decyzja kasacyjna
W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych z urzędu, organ podatkowy zobowiązany jest do działania w granicach określonych przez obowiązujące regulacje ustawowe, co obejmuje weryfikację stanu zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych przed dokonaniem zwrotu nadpłaty, a postanowienie w tym zakresie ma charakter formalny i potwierdza wykonanie czynności rachunkowo-technicznej
Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w wysokości
W sprawach dotyczących zaliczenia nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do przestrzegania regulacji ustawowych odnośnie zaliczenia nadpłat (art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej) i dokonuje tego z urzędu. Postanowienie w tej kwestii ma charakter formalny, potwierdzające wykonanie czynności rachunkowo-technicznej oraz nie zależy
W przypadku zaliczenia nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych przez organ podatkowy, działanie takie jest regulowane odpowiednimi przepisami prawa podatkowego, w tym art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej, i nie wymaga zgody ani uznania podatnika. Postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty pełni funkcję potwierdzenia wykonania czynności rachunkowo-technicznej
Nadpłata podatku dokonana przez podatnika podlega zaliczeniu na poczet jego zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych z urzędu, zgodnie z określoną kolejnością, zaś decyzje w tym zakresie mają charakter administracyjno-rachunkowy i nie mogą być dowolnie kształtowane przez organ podatkowy ani podatnika.
Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w wysokości
Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, który dotyczy przywrócenia terminów, odnosi się wyłącznie do postępowań administracyjnych prowadzonych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie do postępowań podatkowych. Prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa publicznego i nie należy utożsamiać go z prawem administracyjnym w kontekście zastosowania przepisów ustawy COVID-19.
Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, który dotyczy przywrócenia terminów, odnosi się wyłącznie do postępowań administracyjnych prowadzonych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie do postępowań podatkowych. Prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa publicznego i nie należy utożsamiać go z prawem administracyjnym w kontekście zastosowania przepisów ustawy COVID-19.
Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych ma charakter formalny i jest aktem administracyjnym odzwierciedlającym wykonanie czynności rachunkowo-technicznej przez organ podatkowy, które nie zależy od uznania organu ani dyspozycji podatnika, a zgodnie z art. 76 § 1 O.p. zwrot nadpłaty jest możliwy tylko gdy na podatniku nie ciążą zaległe ani bieżące zobowiązania podatkowe.
Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania znajduje zastosowanie do przypadków, gdy korzyść podatkowa została uzyskana po wejściu w życie przepisów ją regulujących, niezależnie od momentu podjęcia czynności, której dotyczy, pod warunkiem, że cele ekonomiczne lub gospodarcze wskazane przez podatnika nie mogą być uznane za 'mało istotne'.
Kwalifikacja prawna obiektów w kontekście prawa budowlanego jest obowiązkiem organu podatkowego, a nie biegłych rzeczoznawców majątkowych. Wyroki sądowe powinny zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów skargi, stanowisk stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz wyjaśnienie podjętej decyzji. Uchybienia przepisom postępowania mogą mieć istotny wpływ na wynik sprawy i skutkować uchyleniem
