Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2024 r., sygn. II FSK 564/21
Wymagalność zobowiązania podatkowego nie wymaga istnienia w obrocie prawnym decyzji lub deklaracji podatkowej określającej jego wysokość, tytułów wykonawczych lub kart kontowych podatnika odnotowujących kwotę zaległości wynikającej z zobowiązania. Zobowiązanie powstaje wprost z przepisów prawa i z przepisów prawa wynika termin jego płatności, a tylko to ustalenie jest potrzebne do wykazania wymagalności
Zgodnie z treścią art. 70 § 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu z dniem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania. Natomiast w myśl art. 70 § 7 pkt 2 tej ustawy bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się, a po zawieszeniu biegnie dalej, od dnia następującego po dniu
W sytuacji, gdy Ordynacyjna podatkowa nie przewiduje możliwości zażalenia na postanowienie organu podatkowego, takie postanowienie nie może być przedmiotem zaskarżenia w drodze środków odwoławczych przewidzianych w prawie administracyjnym.
Jeżeli rozstrzygnięcie o odmowie umorzenia zaległości podatkowych zostało dokonane w ramach uznania administracyjnego oraz poprawnie uzasadnione, to sąd administracyjny nie może kwestionować rozstrzygnięcia merytorycznego będącego wynikiem dokonanego przez organ wyboru, do którego upoważnia go art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.
Przejście fazy postępowania karnego skarbowego z ad rem do in personam stanowi jedną z okoliczności, która może negować instrumentalność wszczęcia postępowania, to jednak na organie nadal spoczywa ciężar przedstawienia dowodów i chronologii podejmowanych czynności, które uzasadniałyby stanowisko, że postępowanie karne skarbowe nie było wszczęte instrumentalnie.
Członek zarządu spółki kapitałowej jest solidarnie odpowiedzialny za zaległości podatkowe spółki, jeżeli nie zgłosił wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie i jeżeli prowadzona egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Składając wniosek o upadłość w ustawowym terminie, członek zarządu może uwolnić się od tej odpowiedzialności.
W sprawach dotyczących interpretacji indywidualnych organ podatkowy nie może wymagać od podatników klasyfikacji statystycznej usług według PKWiU jako warunku koniecznego do oceny stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna powinna koncentrować się na ocenie prawnych konsekwencji opisanych czynności, a nie na wymuszaniu spełnienia dodatkowych, nieprzewidzianych przez prawo warunków proceduralnych.
Decyzja kasatoryjna zazwyczaj nie może naruszać zasady refarmationis in peius, wyrażonej w art. 234 Ordynacji podatkowej, skoro nie rozstrzyga o treści praw czy obowiązków strony postępowania. Zasadność wydania tego rodzaju decyzji powinna być oceniona także i pod tym kątem, czy wskazana konieczność uzupełnienia w całości lub w części postępowania dowodowego nie jest tylko pozorna, a rzeczywistym celem
W postępowaniu zainicjowanym wnioskiem na podstawie art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej nie przeprowadza się pełnego postępowania dowodowego jak w postępowaniu wymiarowym. Sam podatnik, składając wniosek o ograniczenie poboru zaliczek, jest inicjatorem tego postępowania, co wymaga jego szczególnego zaangażowania, gdyż to on posiada wiedzę co do okoliczności, które mogą uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone
W ramach odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki kapitałowej, w szczególności członka zarządu, istotne są nie tylko działania lub zaniechania podjęte w czasie pełnienia funkcji, lecz także zobowiązania podatkowe powstałe z mocy prawa w tym okresie, mogą być one przedmiotem późniejszego orzeczenia o odpowiedzialności, które ma charakter wyłącznie deklaratoryjny; nie jest konieczne
Likwidacja spółki kapitałowej nie zwalnia członków jej zarządu z odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe powstałe w czasie jej istnienia, a prawidłowość przeprowadzenia postępowania dowodowego w administracyjnym postępowaniu podatkowym może być podstawą do subsumcji materialnego prawa podatkowego, nawet jeśli zdarzenia dotyczą jedynego członka zarządu, który z powodu stanu zdrowia nie mógłby odpowiednio
Ulgi podatkowe wymienione w art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej nie stanowią przywileju samego w sobie. Jest to forma pomocy udzielonej przez państwo podatnikowi po to, by poprzez stosowanie zasady (egzekwowanie podatku) nie doprowadzić do skutków niepożądanych z punktu widzenia, tak społecznego, jak i indywidualnego, odnoszącego się do osoby podatnika oraz jego najbliższych, a także osób zależnych od