Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. II FSK 708/21
Zasada prawdy obiektywnej w postępowaniu podatkowym zobowiązuje organy podatkowe do gromadzenia i uzupełniania materiału dowodowego tylko do momentu uzyskania pewności co do stanu faktycznego sprawy, natomiast obowiązek ten nie jest nieograniczony i nie zawsze uzasadnia niezbędność przeprowadzenia wszystkich wnioskowanych przez strony dowodów.
W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 57 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865) zwolnieniu od opodatkowania podlegają dochody (przychody) ze zbycia nieruchomości, o których mowa w art. 24b ust. 1 tej ustawy, uzyskane przez fundusze inwestycyjne zamknięte lub specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte
Nowe dowody i okoliczności przedstawione w ramach wniosku o wznowienie postępowania podatkowego nie skutkują wznowieniem, jeśli nie podważają one pierwotnie ustalonych faktycznych podstaw decyzji ostatecznej, w tym nie zmieniają oceny niewypłacalności podatnika.
W przypadku nieuregulowania zobowiązań podatkowych przez spółkę, członek zarządu może ponosić solidarną odpowiedzialność za jej zaległości, jeżeli egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna, a on nie wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości albo niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy.
Sąd administracyjny, przy ocenie skuteczności zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego, powinien mieć możliwość kontroli czy wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie miało charakteru pozorowanego i czy nie służyło wyłącznie zawieszeniu biegu tego terminu, co wymaga dokładnej analizy okoliczności sprawy oraz działania organów podatkowych w świetle przepisów Ordynacji podatkowej.
Dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej uwalniającej członka zarządu od odpowiedzialności za zobowiązania spółki nie wystarczy subiektywne poczucie braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość. Brak takiej winy jest kategorią obiektywną i można się na nią powoływać jedynie w sytuacji, gdy członek zarządu nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a brak tych możliwości wynikał z przyczyn