Sprzedaż nieruchomości może być uznana za działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu VAT, jeżeli stopień aktywności sprzedającego i zaangażowanie środków są porównywalne do tych, które stosują podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Nie jest to związane z zwykłym zarządem majątkiem prywatnym, a z realizacją czynności typowych dla działalności gospodarczej.
Zakwalifikowanie towaru albo usługi do konkretnego grupowania PKWiU może być przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej. Organ podatkowy ma obowiązek oceny merytorycznej przyjętej przez podatnika klasyfikacji towaru lub usługi, jeżeli zależy od niej określenie sposobu opodatkowania.
Wykazanie, że faktury VAT potwierdzają rzeczywiste transakcje gospodarcze powinno być oparte na wiarygodnych dowodach, które potwierdzają świadczenie usług. Ogólne twierdzenia i zeznania świadków, niepoparte rzeczowymi dowodami, nie gwarantują ustalenia prawdziwości faktur.
1. Interpretacja przepisów dotyczących obliczania podatku od aktywów musi być ściśle związana z definicjami zawartymi w innych przepisach prawa, takich jak ustawa o rachunkowości. Wykluczenie niektórych podmiotów z definicji podatnik zależny lub podatnik współzależny na podstawie ich struktury własnościowej może prowadzić do błędnej interpretacji i niewłaściwego zastosowania prawa podatkowego. 2. Krajowe
Warunkiem zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest wszczęcie postępowania w sprawie o przestępstwo (wykroczenie) skarbowe, a zatem nie jest konieczne wszczęcie postępowania karnego skarbowego przeciwko osobie.
1. Kurator osoby częściowo ubezwłasnowolnionej jest powołany do wyrażenia zgody na zaciągnięcie przez nią zobowiązań lub rozporządzenia swoim prawem, również w tym wypadku, gdy postanowienie sądu opiekuńczego nie zawiera uprawnienia kuratora do reprezentowania osoby częściowo ubezwłasnowolnionej i do zarządzania jej majątkiem 2. Osoba częściowo ubezwłasnowolniona nie posiada zdolności procesowej w
W przypadku umowy pożyczki odnawialnej, gdzie ostateczna suma środków pieniężnych przekazanych pożyczkobiorcy nie jest znana w chwili zawarcia umowy, obowiązek podatkowy powstaje z każdorazową wypłatą środków na podstawie umowy. Podstawą opodatkowania jest wówczas każda indywidualna kwota wypłacana pożyczkobiorcy, a nie suma ostatecznego zadłużenia.
1. Użyte w treści art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej zwroty "zaistniały stan faktyczny" czy "zdarzenie przyszłe" należy rozumieć, jako wyczerpujące przedstawienie przez wnioskodawcę danego zdarzenia, faktu lub czynności, które mają istotne znaczenie dla oceny możliwości zastosowania prawa podatkowego. Od przedstawienia tych zdarzeń, faktów lub czynności odróżnić trzeba ich kwalifikację prawną. Taką
Organy podatkowe mają obowiązek gromadzenia dowodów tylko do momentu, kiedy uzyskają pewność co do stanu faktycznego sprawy. Nie muszą uwzględniać każdego dowodu proponowanego przez stronę, jeśli dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego wystarczają inne dowody.
W świetle treści art. 149 o.p. brak jest podstaw, aby twierdzić, że odbierający pismo domownik musi złożyć oświadczenie, iż zobowiązuje się oddać pismo adresatowi. Jeżeli dorosły domownik nie odmawia przyjęcia przesyłki, to oznacza, że podjął się doręczenia tej przesyłki adresatowi.
Pod pojęciem usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego nie można rozumieć takich potrzeb, które są przejawem zbytku, czy też takich potrzeb, które nie dotyczą utrzymania, czy wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych dotyczy obowiązku alimentacyjnego, którego definicję, poprzez wskazanie obowiązku dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania, normodawca sformułował
W postępowaniu podatkowym wszczętym wnioskiem podatnika o przyznanie ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych szczególny nacisk winien być położony na analizę sytuacji ekonomicznej podatnika. Dla oceny zaistnienia tej przesłanki konieczne staje się uwzględnienie tak określonej sytuacji podatnika z uwagi na wymóg kwalifikowanej postaci interesu, a zatem z zastosowaniem szacowania sytuacji, które wchodzą
Obowiązek organu podatkowego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego nie jest obowiązkiem nieograniczonym. Postępowanie dowodowe nie jest celem samym w sobie, lecz służy do uzyskania pewności co do stanu faktycznego sprawy. Obowiązek uwzględnienia żądania strony dotyczącego przeprowadzenia dowodu jest warunkowany tym, że przedmiotem dowodu są okoliczności mające znaczenie dla sprawy. Nie
Organ odwoławczy nie jest związany wskazanym, przeprowadzonym i uznanym za wystarczający przez organ pierwszej instancji zakresem postępowania dowodowego, a z kolei prawidłowa ocena materiału dowodowego, zgodna ze wskazaniami wynikającymi z art. 191 Ordynacji podatkowej, jest możliwa tylko wówczas jeżeli dokonywana jest na podstawie kompletnego materiału dowodowego.
W przypadku wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa, przesłanka rażącego naruszenia prawa, o której mowa w art. 247 § 1 pkt 3 o.p. nie musi mieć wpływu na wynik sprawy. Wystarczy, że naruszenie prawa miało rażący charakter, a przepis, który został naruszony w sposób rażący był podstawą prawną wydanej decyzji.
Organy podatkowe mają obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, doprowadzając do stanu pewności co do stanu faktycznego sprawy. Nie muszą jednak uwzględniać każdego dowodu zgłoszonego przez stronę, jeżeli inne dowody są wystarczające do ustalenia stanu faktycznego.
Zasada rzetelnego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy w uzasadnieniach decyzji organów podatkowych wynika z art. 210 § 1 pkt 6 i art. 210 § 4 ordynacji podatkowej oraz stanowi fundamentalny wymóg proceduralny w postępowaniu podatkowym.
Obowiązki organu podatkowego w zakresie gromadzenia i rozpatrywania materiału dowodowego są realizowane do momentu uzyskania przez organ pewności co do stanu faktycznego danej sprawy. Jednakże, żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu powinno być uwzględnione, gdy przedmiotem dowodu są okoliczności mające znaczenie dla sprawy, chyba że te okoliczności są już wystarczająco stwierdzone innym dowodem
Obowiązki organu podatkowego są ograniczone do momentu uzyskania pewności co do stanu faktycznego danej sprawy i nie jest zobowiązany uwzględnić każde żądanie przeprowadzenia dowodu zgłoszone przez stronę, jeżeli dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego wystarczające są inne dowody.
Organy podatkowe mają obowiązek zbierania i oceny dowodów w celu ustalenia stanu faktycznego sprawy, jednak nie jest to obowiązek nieograniczony. Zasada zupełności dowodów nie oznacza, że postępowanie dowodowe musi być prowadzone nawet wtedy, gdy wszystkie okoliczności sprawy są już jasne.
