Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 1 sierpnia 2011 r., sygn. I SA/Gl 193/11
Nie może prowadzić działalności leśnej podmiot, który nie jest posiadaczem lasu.
Artykuł 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a. powinien być interpretowany w taki sposób, aby zapewniał realizację zasad wynikających z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, pojmowanych m.in. jako konieczność zapewnienia bezstronności sędziowskiej. Wyłączenie, o którym mowa w art. 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a. dotyczyć winno w związku z tym również tych sytuacji, gdy w tej samej sprawie dwukrotnie orzekał ten sam sędzia - raz wydając
Przez las należy rozumieć grunt tak oznaczony w ewidencji. Przepis art. 1a ust. 3 u.p.o.l. wyraźnie bowiem odrywa kwestię oceny charakteru wymienionych w nim gruntów od rzeczywistego sposobu ich wykorzystania.
Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ stwierdzi, że na nieruchomości położona jest droga, to - bez względu na to, czy grunt pod tę drogą oznaczony jest w ewidencji gruntów symbolem "dr" czy też nie jest oznaczony takim symbolem - grunt, na którym ta droga jest posadowiona oraz grunt, na którym posadowione są obiekty budowlane związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu stanowi pas drogowy
Ewidencja gruntów jest dla organu podatkowego urzędowym źródłem informacji o osobie właściciela i posiadacza samoistnego oraz o samym gruncie (klasyfikacja gruntu, jego powierzchnia). Dane składające się na zakres przedmiotowy i podmiotowy ewidencji są więc podstawą wymierzania podatku od nieruchomości.
Ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym źródłem informacji faktycznych wykorzystywanych w postępowaniach administracyjnych, w tym i w postępowaniu podatkowym. Od tej reguły nie zostały przewidziane żadne wyjątki, a zatem organy ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy jego wymiaru niż dane wskazane w ewidencji gruntów.