Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 grudnia 2023 r., sygn. II SA/Gd 367/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Diana Trzcińska Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Jakub Chojnacki (spr.) po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi Z. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 3 marca 2023 r., sygn. akt SKO Gd/5857/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącego Z. S. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pan Z. S. (dalej: Skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku (dalej: SKO) z 3 marca 2023 r., utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Miasta Kwidzyna (dalej jako Burmistrz) z 23 września 2022 r., odmawiającą przyznania Skarżącemu świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką na bratem A. S.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Burmistrz w wyniku ponownego rozpoznania sprawy odmówił Skarżącemu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki na bratem A. S. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że Skarżący jest bratem osoby wymagającej opieki, co oznacza że jest osobą wymienioną w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, czyli osobą na której zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny. Poza Skarżącym osoba wymagająca opieki ma jeszcze dziewięcioro rodzeństwa. Osoba wymagająca opieki nie posiada dzieci, rodzice nie żyją. Podczas przeprowadzonego w dniu 10 stycznia 2020 r. wywiadu środowiskowego nie wykazano zastrzeżeń, co do sprawowania osobistej opieki nad bratem. Z wywiadu środowiskowego wynikało, że wnioskodawca mieszkał u brata od końca 2019 r. Wcześniej, przez ok 2 lata przebywał w szpitalu psychiatrycznym. Osoba wymagająca opieki wg zaleceń lekarskich miała ograniczać chodzenie i leżeć. Wnioskodawca zapewniał bratu pomoc w formie zakupów, sprzątania, przygotowywania posiłków, utrzymania higieny oraz załatwiania spraw urzędowych. Ponowna próba przeprowadzania wywiadu środowiskowego nie powiodła się, ponieważ Skarżący przebywał w szpitalu. Z rozmowy z osobą wymagającą opieki wynikało, że Skarżący sprawował opiekę od lutego 2020 r. do grudnia 2020 r.. Opieka polegała na pomocy przy ubieraniu i rehabilitacji domowej (2 godz. dziennie), gotowaniu (1-1,5 godz. dziennie), sprzątaniu (1 godz. dziennie), zakupach (1-1,5 godz. dziennie) i sprawach urzędowych (1-3 godz. tygodniowo). Podopieczny w grudniu 2019 r. przeszedł zabieg, po którym wymagał opieki osoby drugiej w ograniczonym zakresie. Obecnie samodzielnie porusza się po mieszkaniu jak i poza nim, samodzielnie wykonuje czynności dnia codziennego, nie jest w stanie wykonywać cięższych prac. W dalszym ciągu kontynuuje leczenie u specjalistów. Burmistrz uznał, że w okresie od lutego 2020 r. do stycznia 2021 r. nie istniał związek przyczynowo skutkowy powodujący konieczność rezygnacji z możliwości podjęcia zatrudnienia w celu sprawowanej osobistej opieki Skarżącego nad bratem. Skarżący, pomimo orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności miał możliwość podjęcia zatrudnienia w odpowiednich warunkach. W latach 2002-2016 z przerwami pracował zawodowo. Zakres sprawowanej przez niego opieki był w ocenie organu niewystarczający, aby argumentować nim niemożność podjęcia pracy i wynikał on z normalnych czynności wykonywanych podczas wspólnego zamieszkiwania.