Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 listopada 2023 r., sygn. II SA/Gd 510/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Sędzia Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Wojciech Wycichowski po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2023 r. w Gdańsku w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 5 kwietnia 2023 r., nr SKO Gd/4340/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga S. B., reprezentowanego przez radcę prawnego, została wniesiona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku w następującym stanie faktycznym:

Po rozpoznaniu złożonego przez skarżącego wniosku, decyzją z 29 grudnia 2021 r. Prezydent m. st. Warszawy orzekł o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym synem M. B.

Od powyższej decyzji skarżący złożył odwołanie, po rozpatrzeniu którego, decyzją z 24 marca 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie orzekło o uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

Następnie w związku ze zmianą miejsca zamieszkania strony, sprawa została przekazana według właściwości miejscowej Wójtowi Gminy Stary Dzierzgoń, który decyzją z 22 lipca 2022 r. odmówił przyznania skarżącemu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad synem.

W uzasadnieniu tej decyzji Wójt wskazał, że skarżący nie zrezygnował z zatrudnienia, aby podjąć się opieki nad niepełnosprawnym synem. Skarżący jest osobą bierną zawodowo od 1 grudnia 2003 r. Jak wynika z wywiadu środowiskowego w okresie od 2008 r. do 2014 r. był bezrobotnym niezarejestrowanym w Powiatowym Urzędzie Pracy i w tym okresie nie podejmował pracy w pełnym lub częściowym wymiarze czasu pracy. Od 2014 r. skarżący jest uprawniony do renty rodzinnej po zmarłej żonie i nie składał wniosku o ustalenie prawa do emerytury. Podczas przeprowadzania wywiadu oświadczył, że ostatnim zatrudnieniem była praca jako robotnik gospodarczy w gospodarstwie rolnym w 2003 roku. Natomiast dopiero od 2020 roku skarżący opiekuje się niepełnosprawnym synem, którego ustalony stopień niepełnosprawność jako znaczny istnieje od 20 listopada 2020 r. Wójt nie kwestionował przy tym, że zakres świadczonej przez skarżącego opieki nad niepełnosprawnym synem wyklucza podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej choćby w niepełnym wymiarze czasu pracy. Jednakże w toku postępowania administracyjnego w wyniku analizy posiadanych dokumentów Wójt ustalił, że skarżący nie spełnia warunków ustawowych do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego ze względu na niewystąpienie przesłanki określonej w art. 17 ust. 1 u.ś.r. tj. brak związku przyczynowo-skutkowego miedzy rezygnacją z zatrudnienia (albo jego niepodejmowania) a koniecznością sprawowania opieki.