Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 sierpnia 2023 r., sygn. II SA/Lu 412/23

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja Asesor sądowy Bartłomiej Pastucha po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 13 lutego 2023 r., znak: SKO.41/5830/OS/2022 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do sądu decyzją z 13 lutego 2023 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie po rozpatrzeniu wniosku M. K. (dalej jako: skarżąca) odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta Lublin z

14 czerwca 2022 r. w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:

Wskazaną na wstępie decyzją z 14 czerwca 2022 r. Prezydent odmówił skarżącej przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem J. K. Organ uzasadnił odmowę przyznania świadczenia okolicznością, że niepełnosprawność J. K. nie powstała w terminie, o którym stanowi art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 390 ze zm.; dalej jako: u.ś.r.). Ponadto w ocenie organu, zachodzi też druga negatywna przesłanka do przyznania świadczenia – osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim (art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a) u.ś.r.).

Od decyzji Prezydenta skarżąca, reprezentowana przez pełnomocnika profesjonalnego, wniosła odwołanie. Postanowieniem z 18 sierpnia 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Postanowienie nie zostało zaskarżone.

W piśmie z 25 listopada 2022 r. pełnomocnik skarżącej złożył wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z 14 czerwca 2022 r., jako wydanej bez podstawy prawnej oraz z rażącym naruszeniem prawa. W uzasadnieniu pełnomocnik podniósł, że decyzja została wydana w oparciu o podstawę prawną (art. 17 ust. 1b u.ś.r.), która przed dniem wydania decyzji została uznana za niezgodną z Konstytucją RP – wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. K 38/13. Ponadto rażącym naruszeniem prawa jest również oparcie decyzji odmownej na okoliczności, że mąż skarżącej, nad którym sprawowana jest opieką pozostaje w związku małżeńskim. Stanowisko takie pozostaje w sprzeczności z utrwalonymi poglądami orzecznictwa sądów administracyjnych, w których wskazuje się, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje również w przypadku sprawowania opieki nad niepełnosprawnym małżonkiem.