Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 lipca 2023 r., sygn. II SA/Gd 117/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Magdalena Dobek-Rak Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2023 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi B. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2022 r. nr SKO Gd/3963/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na rzecz pełnomocnik skarżącej adw. K. B. ustanowionej z urzędu kwotę 590,40 (pięćset dziewięćdziesiąt 40/100) złotych uwzględniającą podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy.

Uzasadnienie

B. N., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z 19 grudnia 2022 r. w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Skargę wniesiono w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z 1 lipca 2022 r. Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Łęczycach, działając z upoważnienia Wójta Gminy Łęczyce, odmówił skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad matką Z. D.

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że Z. D. legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, który powstał po ukończeniu przez nią 25 roku życia. W rezultacie z uwagi na art. 17 ust.1b u.ś.r. należało odmówić wnioskowanego świadczenia. Organ I instancji wskazał przy tym, że spełnione zostały przesłanki wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r. Z wywiadu środowiskowego wynika, że sprawowana przez wnioskodawczynię opieka uniemożliwia jej podjęcie zatrudnienia nawet w minimalnym zakresie. Nie ma przy tym nikogo, kto mógłby skarżącą wspomóc w opiece nad matką. Skarżąca jest jedynym dzieckiem osoby wymagającej opieki, która jest rozwiedziona, a jej rodzice nie żyją. Organ I instancji uznał, że wnioskodawczyni próbowała podjąć pracę zarobkową, jednak musiała z niej zrezygnować z uwagi na stan zdrowia matki.