Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 maja 2023 r., sygn. II SA/Lu 50/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Asesor sądowy Brygida Myszyńska-Guziur Protokolant Starszy sekretarz sądowy Marzena Okoń po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2023 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 25 października 2022 r. znak: SKO.1077/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do sądu decyzją z 25 października 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu, po rozpatrzeniu odwołania K. P. (dalej jako: skarżący), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Zamość z 5 maja 2022 r., w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:

Wnioskiem z 28 kwietnia 2022 r., skarżący zwrócił się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką – I. P.

Decyzją z 5 maja 2022 r. Prezydenta Miasta Zamość odmówił przyznania skarżącemu świadczenia pielęgnacyjnego wskazując na negatywną przesłankę wynikającą z faktu, że niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała po ukończeniu 18 roku życia.

W odwołaniu od decyzji skarżący podniósł, że organ I instancji oparł rozstrzygnięcie na przepisie art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 390 ze zm.; dalej jako: u.ś.r.), który został uznany za niezgodny z Konstytucją wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. K 38/13.

Po rozpoznaniu odwołania, wskazaną na wstępie decyzją z 25 października 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu

I instancji.

W uzasadnieniu Kolegium zakwestionowało oparcie rozstrzygnięcia na art. 17 ust. 1b u.ś.r., z uwagi na wskazany wyrok TK z 21 października 2014 r., którym stwierdzono, że art. 17 ust. 1b u.s.r. w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.