Wyrok WSA w Lublinie z dnia 25 maja 2023 r., sygn. II SA/Lu 224/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca) Asesor sądowy Marcin Małek po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 25 maja 2023 r. sprawy ze skargi L. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 22 grudnia 2022 r., nr SKO.PS/40/238/2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu decyzją z dnia 22 grudnia 2022 r., nr SKO.PS/40/238/2022, po rozpatrzeniu odwołania L. Z. (dalej jako: "skarżący" lub "wnioskodawca"), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Ulhówek z dnia 8 września 2022 r. nr GOPS.-ŚR.4042.24.2022 w sprawie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Rozstrzygnięcie organu zostało wydane w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny.

W dniu 6 grudnia 2021 r., L. Z. złożył wniosek o ustalenie na jego rzecz prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad żoną A. Z., legitymującą się orzeczeniem Lekarza Rzeczoznawcy Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, zaliczającym ją do grona osób trwale niezdolnych do samodzielnej egzystencji od 2008 r.

Decyzją z dnia 15 grudnia 2021 r., Wójt Gminy Ulhówek odmówił skarżącemu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, wskazując na dwie negatywne przesłanki: powstanie niepełnosprawności osoby wymagającej opieki po ukończeniu 18 roku życia, tj. art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r., (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 390 ze zm., dalej jako: "u.ś.r.") oraz pozostawanie niepełnosprawnej A. Z. w związku małżeńskim (art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a u.ś.r.).

Po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu decyzją z dnia 1 sierpnia 2022 r., uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji. Kolegium nie podzieliło stanowiska organu w kwestii stosowania przepisu art. 17 ust. 1b u.ś.r. wskazując, że z uwagi na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13, badanie, czy ustalony stan faktyczny wypełnia dyspozycję normy prawnej wynikającej z art. 17 ust. 1 u.ś.r., powinno odbywać się przy uwzględnieniu zakresu, w jakim art. 17 ust. 1b u.ś.r. został uznany za niekonstytucyjny, a więc z pominięciem kryterium wieku powstania niepełnosprawności.