Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 31 maja 2023 r., sygn. II SA/Gd 163/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Dobek - Rak Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Asesor WSA Justyna Dudek - Sienkiewicz po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2023 r. w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 20 grudnia 2022 roku, nr SKO Gd/4192/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącego K. R. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

K. R. (dalej: strona, wnioskodawca, skarżący) reprezentowany przez pełnomocnika wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku (dalej: organ II instancji, organ odwoławczy, Kolegium) z 20 grudnia 2022 r., którą utrzymano w mocy decyzję z dnia 7 lipca 2022 r. wydaną przez Zastępcę Dyrektora Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z upoważnienia Burmistrza S. odmawiającą przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego na matkę E. R.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Pismem z dnia 4 maja 2022 r. strona zwróciła się do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad bliską osobą niepełnosprawną. Po przeprowadzeniu postępowania w tym zakresie organ I instancji w dniu 7 lipca 2022 r. odmówił przyznania wnioskodawcy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu decyzji przytoczono ustalony w sprawie stan faktyczny oraz treść art. 17 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U z 2023 r., poz. 390), dalej jako: "u.ś.r.", po czym wskazano, że przedmiotowe świadczenie nie jest należne za samo sprawowanie opieki, lecz za rezygnację z aktywności zawodowej wymuszoną koniecznością sprawowania opieki nad najbliższą osobą. Główną przesłanką jest istnienie związku przyczynowego pomiędzy sprawowaniem opieki, a rezygnacją z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej osoby sprawującej opiekę, na co wskazują słowa "w celu sprawowania opieki". Rezygnacja z aktywności zawodowej musi być zatem wymuszana przez konieczność sprawowania opieki nad chorym, zaś jej rozmiar musi być na tyle duży, aby uniemożliwił podjęcie lub wykonywanie pracy zarobkowej. Analizując przebieg zatrudnienia wnioskodawcy organ stwierdził, że jego ostatnie zatrudnienie miało miejsce w okresie od 2008-12-01 r. do 2015-04-01 r. (prowadzenie działalności gospodarczej). Następnie od 02.04.2015 r. do 09.08.2016 r. skarżący był zarejestrowany jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy. W dniu 10.08.2016 r. strona złożyła wniosek o wykreślenie z ewidencji. Wobec powyższego, zdaniem organu, utrata statusu osoby bezrobotnej w związku z wnioskiem bezrobotnego o wykreślenie z ewidencji w PUP