Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2023 r., sygn. II SA/Gd 801/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Asesor WSA Wojciech Wycichowski po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2023 r. w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. B. - T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 29 czerwca 2022 roku, nr SKO.421.503.2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

A. B. (dalej: strona, wnioskodawczyni, skarżąca) reprezentowana przez pełnomocnika wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku (dalej: organ II instancji, organ odwoławczy, Kolegium) z 29 czerwca 2022 r., utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Czerska z 24 maja 2022 r., którą odmówiono skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego na matkę, B. T.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu 9 maja 2022 r. strona zwróciła się do Centrum Usług Społecznych w Czersku z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad bliską osobą niepełnosprawną - matką B. T.

Po przeprowadzeniu postępowania w tym zakresie Koordynator ds. Świadczeń Rodzinnych - działając z upoważnienia Burmistrza Czerska, decyzją nr SŚR.5231.ŚP.000922.05.2022 z dnia 24 maja 2022 r. odmówił przyznania wnioskodawczyni prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

W uzasadnieniu organ I instancji, po przytoczeniu poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych oraz treści przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U z 2023 r., poz. 390, ze zm.), dalej: "u.ś.r." , wskazał, że warunkiem pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku jest łączne spełnienie wszystkich przesłanek określonych w art. 17 tejże ustawy. Następnie wskazał, iż niepełnosprawność matki wnioskodawczyni nie powstała nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia ( art. 17 ust. 1b u.ś.r.). Z orzeczenia przedłożonego wraz z wnioskiem wynika, że ustalony stopień niepełnosprawności matki strony datuje się od 30 sierpnia 2010 r., natomiast niepełnosprawność istnieje od 38-go roku życia. Organ I instancji nadmienił, że Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z 21 października 2014 r. sygn. akt 38/13 uznał art. 17 ust. 1b u.ś.r. w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Jednak - pomimo nowelizacji ustawy o świadczeniach rodzinnych, przepisy w zakresie ustalania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego nie uległy zmianie. Wskazano także, że ustawodawca w ustawie o świadczeniach rodzinnych wyraźnie określił warunki przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego oraz zasady ich wypłacania. Normy prawne zawarte w ustawie o świadczeniach rodzinnych są normami bezwzględnie obowiązującymi i organ nie może stosować ich inaczej, niż to wynika wprost z ich literalnego brzmienia.