Wyrok WSA w Kielcach z dnia 16 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Ke 614/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Banach (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek Sędzia WSA Jacek Kuza po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 16 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2022 r. [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 13 października 2022 r. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania A. Z., utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Burmistrza [...] i Gminy O. z 3 czerwca 2022 r. znak: [...] o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym ojcem J. K..

W uzasadnieniu Kolegium powołało się na treść art. 17 ust. 1 i ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 615, zwanej dalej "ustawą" lub "u.ś.r.") i wskazało, że wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym ojcem J. K. złożyła jego córka A. Z.. J. K. legitymuje się orzeczeniem lekarza rzeczoznawcy KRUS w K. ustalającym, iż jest trwale niezdolny do samodzielnej egzystencji. Z akt sprawy wynika, że skarżąca nie pracuje i sprawuje opiekę nad niepełnosprawnym ojcem, co jest bezsporne.

Organ odwoławczy podkreślił, że odmowę przyznania wnioskowanego świadczenia organ pierwszej instancji oparł m.in. na art. 17 ust. 1b u.ś.r. i odnosząc się do tego wyjaśnił, że w wyroku z 21 października 2014 r. w sprawie o sygn. K 38/13 Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 17 ust. 1b ustawy w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. W konsekwencji Kolegium podkreśliło, że organ pierwszej instancji odmawiając przyznania skarżącej prawa do wnioskowanego świadczenia ze względu na fakt, iż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki nie powstała w okresie wskazanym w art. 17 ust. 1b ustawy, dopuścił się uchybienia prawa materialnego, gdyż nie wziął pod uwagę treści ww. wyroku i wydał decyzję w oparciu o niekonstytucyjną normę prawną.