Wyrok WSA w Kielcach z dnia 30 listopada 2022 r., sygn. II SA/Ke 542/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.) Sędzia WSA Beata Ziomek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 30 listopada 2022 r. sprawy ze skargi U. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2022 r. [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 12 września 2022 r. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej też "Kolegium") utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta K. z 10 czerwca 2022r. znak: [...], którą odmówiono U. B. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, tj. K. B., data ur.: 1945-11-24.

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia Kolegium wskazało, że wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad matką - K. B., złożyła jej córka - U. B.. K. B. jest wdową i zgodnie z orzeczeniem Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w K. z 23 listopada 2020 r. została zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności do 30 listopada 2022 r. Z treści tego orzeczenia wynika, że nie da się ustalić od kiedy niepełnosprawność istnieje, zaś ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 16 października 2020 r. W ocenie Kolegium, w niniejszej sprawie została spełniona przesłanka dotycząca sytuacji osoby wymagającej opieki. Niekwestionowana jest również okoliczność, że stałą i faktyczną opiekę nad K. B. sprawuje jej niepracująca córka - U. B., która jest osobą zobowiązaną w pierwszej kolejności do alimentacji względem matki.

Odnosząc się do odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia przez organ pierwszej instancji na podstawie art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 615, zwanej dalej "ustawą", "u.ś.r."), Kolegium wyjaśniło, że w wyroku z 21 października 2014 r. w sprawie o sygn. K [...] Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 17 ust. 1b ustawy w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. W konsekwencji Kolegium podkreśliło, że organ pierwszej instancji, odmawiając przyznania skarżącej prawa do wnioskowanego świadczenia ze względu na fakt, iż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki nie powstała w okresie wskazanym w art. 17 ust. 1b ustawy, dopuścił się uchybienia prawa materialnego, gdyż nie wziął pod uwagę treści ww. wyroku i wydał decyzję w oparciu o niekonstytucyjną normę prawną. Nie ma bowiem znaczenia wiek, w którym ta niepełnosprawność powstała, istotne zaś jest, że występuje ona w stopniu znacznym.