Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 1 lutego 2022 r., sygn. II SA/Ol 34/22

Pomoc społeczna

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 1 lutego 2022 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r., Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej [...] (dalej: "organ pierwszej instancji") odmówił D.K. (dalej: "Skarżąca") przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu sprawowania opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji stwierdził, że faktyczną opiekę nad niepełnosprawną matką sprawuje Skarżąca, która nie pracuje zawodowo. Opieka sprawowana jest całodobowo i w sposób stały. Podniósł też, że mąż niepełnosprawnej ze względu na wiek i stan zdrowia nie jest w stanie sprawować stałej opieki nad żoną (ma

85 lat, leczy się z powodu [...]). Organ pierwszej instancji stwierdził, że z orzeczenia o niepełnosprawności wynika, że nie da się ustalić, od kiedy istnieje znaczny stopień niepełnosprawności matki Skarżącej, w związku z czym nie została spełniona przesłanka z art. 17 ust. 5 pkt 1b ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111, z późn. zm.), dalej: "ustawa", co wykluczyło możliwość przyznania przedmiotowego świadczenia. Wywiódł, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, jest zakresowy i nie wywołał skutku określonego w art. 190 ust. 1 i 3 Konstytucji RP, tj. utraty mocy obowiązującej zakwestionowanego aktu normatywnego. Do dnia wydania decyzji art. 17 ust. 1b nie został uchylony czy zmieniony, co skutkuje wydaniem decyzji odmawiającej przyznania stronie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00