Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 2 grudnia 2021 r., sygn. III SA/Gd 895/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.), Sędziowie: Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Sędzia WSA Janina Guść, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 2 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi M. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 29 lipca 2021 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta T., działając na podstawie m.in. art. 17 ust. 1, 1a, 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 111 ze zm.; powoływanej dalej w skrócie jako: "u.ś.r."), decyzją z dnia 12 stycznia 2021 r. (nr [...]) odmówił przyznania M. C. (zwanej dalej także jako: "wnioskodawczyni", "strona" lub "skarżąca") prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad babcią - J. K.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że nie kwestionuje faktu sprawowania opieki nad J. K. przez wnioskodawczynię. Nie kwestionuje również, że z uwagi na wiek i stan zdrowia J. K. wymaga stałej opieki drugiej osoby. Nie oznacza to jednak automatycznie, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego. W ocenie organu nie została spełniona przesłanka określona w art. 17 ust. 1a u.ś.r., bowiem syn J. K. nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jest aktywny zawodowo, a fakt, że nie sprawuje on opieki nad matką nie wynika z obiektywnych przeszkód jej sprawowania, lecz z jego wyboru i dokonania w rodzinie ustaleń, że opiekę te będzie sprawować wnioskodawczyni. Tym samym nie można uznać, że zostały spełnione warunki określone w art. 17 ust. 1a u.ś.r., wobec czego wnioskodawczyni nie spełnia przesłanek do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego.

Organ pierwszej instancji dodał, że z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności wynika, że J. K. w momencie zaliczenia przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w T. do pierwszej grupy inwalidztwa miała ukończone 78 lat. Natomiast art. 17 ust. 1b u.ś.r. stanowi, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała: 1) nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub 2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Organ zaznaczył przy tym, że wydanie przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, odnoszącego się do art. 17 ust. 1b u.ś.r. nie oznacza wykluczenia możliwości stosowania przesłanki określonej w tym przepisie.